Jú sjálfsagt hefur þú rétt fyrir þér, enda afhverju er verið að hafa frumreglur rúmfræðinnar með svona smáum eingingum eins og punkti, línu osfrv. en ekki t.d. vörpun. Ég hef ekki heldur lært rökfræði, kannski má frekar skilgreina “ekkert” sem frumreglu táknfræðinnar.
Stóra spurningin er hvort “ekkert” sé eingöngu rökfræðilegt hugtak eða hvort það sé raunverulegur hlutur líka. Ef það er einnig raunverulegt þá felur það í sér ákveðinn eiginleika í heimsmyndinni, þ.e. að það getur aldrei verið “ekkert” það verður alltaf að vera eitthvað. M.ö.o. það hefur aldrei verið ekkert, því það felur í sér mótsögnina að vera “eitthvað”. Rökfræðilega er “ekkert” einnig mjög spennandi hugtak því það er hliðstæða punkts í rúmfræði. “Ekkert” er þannig fyrsta frumsenda...
Þar sem ekkert er eitthvað, þá er ekkert ómögulegt, því ef ekkert er til þá er eitthvað til sem er ekkert. Ég hef tilhneigingu til að stilla punkti og ekkert saman, þ.e. punktur er staðsett ekkert, en punktur er án staðsetningar. M.
gthth: Já var ekki langlokuþráður hér fyrr um hamingjuna. Hef samt ekki fengið botn í hvað hamingja er, né heldur hvað er svona eftirsóknarvert við hana. Það sem kallast óhamingja getur jú verið ansi súrsæt á stundum og þroskandi. Já er ekki þroskinn æðri hamingjunni sem tilgangur lífsins? Varðandi öfuguggana í Happiness þá voru þeir það bara af því að samfélagið skilgreindi þá svo. Til eru samfélög sem hefðu samþykkt þá, og þeir þá virkilega notið sín, eða hvað? M.
jú eitthvað minnir mig í þetta. Er þetta ekki líka kallað húskallafyrirkomulagið, þ.e. heimspekin hættir að verða til sem sjálfstæð grein en verður að húskalli vísindanna. Sem betur fer sættist heimspekin ekki á það :)
Er heimspekin þá ekki dæmi um slík gervivísindi líka? Allir menn eru dauðlegir Sókrates er maður Sókrates er dauðlegur Er einmitt dæmi um rökvitleysu afleiðslunnar sem gefur sér það sem á að sanna. Vildi Propper þá losa okkur undan kreddum heimspekinnar? M.
mio: Afhverju er hamingjan tilgangur lífsins og hvað er hamingja? Í hinni ágætu mynd Happiness voru allir að leita að hamingju og ýmsar pervertískar athafnir veittu þeim hamingju. Samfélagið gat hins vegar ekki liðið það og það olli persónunum óhamingju. Þarna virðist því vera togstreita á milli hamingjuleitar einstaklinga, hamingju annarra og hvað telst samfélagslega viðurkennt. Getur hamingjan þá verið tilgangur lífsins ef það sem veldur okkur hamingju veldur öðrum óhamingju? Mig vantar...
Menntunin (ef menntun er hægt að kalla) felst í því eð gera “þrælinn) óánægðan með hlutskipti sitt eins og ég er stöðugt að benda á. Á meðan það gerist ekki, verða engar róttækar breytingar á ástandinu. Ef ekki sitjum við bara uppi með ”hægindastólsróttæklinga" sem eru ekkert nema kjafturinn en engar aðgerðir ;) M.
popcorn: A—-B D—-C Einmitt, er hægt að draga hornalínu innan fernings? Það er eins og við getum stillt tommustokkinn á núllpunkt í hornið A en þegar við ætlum að mæla gagnstæða hornið C þá lendum við í svipaðri flæku og örinn sem kemst aldrei í mark. Að því er virðist er skurðarpunktur ferningsins mjög sérstakur. Hvað veldur þessu? Er slík hornalína möguleg? M.
Loftur: Allt snýst þetta um skilgreiningar. Í stað línu getum við talað um geisla (held það). Geisli getur geislast í tvær gagnstæðar áttir útfrá einum punkti endalaust. Geislinn þarf þannig ekki að liggja á milli tveggja punkta heldur teygir hann sig endalaust áfram (geisli=vektor). M.
Very: Má vera að heimurinn bjóði ekki upp á fullkomnun, en vandinn við að búa til fullkominn hring í veruleikanum er að heimurinn virðist vera “riflaður”. Á milli rafhvela efniseinda virðist vera bil þar sem ekkert fer á milli. Rafeindir sem stökkva á milli hvela, birtast samstundis á hvelinu sem þeir eru að fara á og því sem þær voru á. Þetta er eitt af mestu undrum nútímavísinda. Enn meiri furða var þegar vísindamönnum tókst að lengja þetta “samtíma” stökk upp í rúman meter hér um árið, ef...
Í stað þess að tala um vélmenni held ég að réttara sé að tala um vitverur. Vélmenni er bara einn af “útlimum” vitverunnar. Hún getur þannig eina stundina spókað sig um í vélmenni á Mars, aðra stundina í dýpstu álum Kyrrahafsins, hina stundina stundað morgunleikfimi í 6 víðum sýndarveruleika. Með þessu er ég að benda á að vitveran er staðsett einhverstaðar í rökrásum netheima. Hún getur þess vegna skotið sér fram og til baka í tíma og rúmi með því að virkja skammtafræðilega eiginleika...
Þegar sá kúgaði veit af þeirri kúgun sem hann er beittur og hefur öðlast þor til að rísa upp lætur hann kúgarann vita. Við erum t.d. öll kúguð af ríksivaldi sem meinar okkur að ferðast hvert sem er og sækja um vinnu hvar sem. Það versta er síðan að við berjumst síðan fyrir því með oddi og eggi að viðhalda þessari kúgun, með því að meina fólki af öðru ríkisfanga að ferðast og vinna hér að vild sinni. Þetta finnst mér einmitt dæmigert fyrir þrælinn, hann veit ekki af kúguninni og viðheldur...
Einhverju sinni las ég að heimurinn sé í örfínu ójafnvægi og það veldur því að hann muni falli saman. Samkvæmt þessari kenningu hefur heimurinn “fallið” um sjálfan sig nokkrum sinnum og við hvert “hrun” nær hann meira og meira jafnvægi (við hvert hrun verða til nýjar fellingar (víddir)). Heimurinn verður þannig ekki í fullkomnu jafnvægi fyrr en hann hættir að falla saman. Þangað til er hann ekki fullkominn. Hann stefnir að fullkomnun. Vil taka fram að þetta er ekki trúarkenning, heldur...
Korni: Þetta er eitt af því sem heimspekin fjallar um. Ef þú hefur ekkert gaman af svona “litlum” vandamálum og ræður ekki við að setja þau í víðara samhengi þá hefur þú ekkert í heimspeki að gera. Ef þú segir t.d. ekki vááá þegar þú áttar þig á dýpt kvaðratrótarinnar af tveimur þá áttu lítið erindi í heimspeki ;) M.
Rétt er það, menntun og fræðslun felst í því að sýna fram á að það sé kúgað. Að sama skapi verðum við að vera viðbúin því að þau geta líka frætt okkur um hvernig félagsleg öfl kúga okkur. Stundum er ánauð lík ánauð dópistans, við viljum ekki losna undan henni. Það er eitt af því sem við verðum líka að vera viðbúin þegar við förum út í heiminn að vekja ambáttina/þrælinn til umhugsunar um hlutskipti sitt.
Hraðinn skiptir engu máli, hann getur verið breytilegur. Tímapunkturinn skiptir ekki heldur máli. Það sem skiptir máli er að sýna stærðfræðilega hvernig hringferillinn er dregin í samfellu. Athöfnin að draga hring með hringfara er dæmi um þetta. Jafnan verður að fela í sér lýsingu á athöfninni, en ekki hvar hringfarinn er staddur hverju sinni, þ.e. jafnan verður að sýna hreyfingu. M.
Cecilie: ég er ekki að mælast til að það eigi að neyða fólk með valdi að rísa upp gegn kúgurum sínum. Ég er hins vegar að benda á að fyrsta skrefið sé að benda þeim kúgaða á að hann sé kúgaður. Það getur tekið langan tíma, því oft sér ekki hinn kúgaði að hann sé kúgaður eins og sagan hefur marg oft sýnt okkur. Það skiptir líka miklu máli að benda á í hverju kúgunin liggur í raun og veru. T.d. fólst ekki kúgun kvenna hér áður fyrr í því að þær urðu að sjá um heimilsstörfin. Hin raunverulega...
Nei, ég er ekki viss um að x geti staðið fyrir líðandann. x getur farið á hvaða stöðu hringferilsins sem er en það breytir því ekki að það er ómögulegt að x sé samfella. x stekkur alltaf á milli staða og þá skiptir ekki máli þótt stökkið nálgist að vera óendanlega lítið þá er það allta amk x:=x+0,000….1 Líðandinn er hins vegar samfella sem má tákna með hraðanum v. Hringferillinn er þannig skilgreindur sem geisli með fasta stefna í föstum sveig á hraðanum v, um miðpunktin m. M.
ég er þeirrar skoðunar að fræðsla hafi ekkert að segja. Það fornkveðna “að gera þrælinn óánægðan með hlutskipti sitt” skiptir hér mestu máli og að gera hann óhræddan við að rétta sinn hlut.
Það sem allar manneskjur hafa rétt á er að hafa samúð með meðborgara sínum, þegar hann þarf að líða fyrir stöðu sína. Þegar við tökum okkur stöðu með t.d. konum sem verða fyrir kúgun vegna almenns gildismats í því samfélagi sem þær búa í, þá erum við ekki að ráðast á samfélagið heldur erum við að gera tilraunir til að linna þjáningu einstaklings. Það er engin réttlæting á kúgun að vísa til þess að svona hafi það alltaf verið og þess vegna eiga það alltaf að vera þannig framvegis. M.
Hvort heldur við tökum mið af Star Wars eða Star Trek þá eru þær óralangt frá því að vera góð framtíðarsýn. Í öllum megin atriðum hafa þær alrangt fyrir sér. Taktu t.d. eftir því hversu frumstæð tölvutæknin er. Þær eru riddarasögur okkar tíma og eru jafn trúverðugar og þær voru. Þau sem eltast við þær af blindni eru því eins konar Don Kíkótar nútímans :) Stjörnu myndirnar byggja á framtíðarhugmyndum alþýðu hins klassíska iðnarsamfélags. M.
Vil benda á að kvenfrelsi hefur ekkert að gera með hvort konur ganga með blæjur eða eru frjálslegar í klæðaburði. Kvenfrelsi snýr að því að einstaklingur sé ekki kúgaður eingöngu vegna þess að hann er kona. Kvenfrelsi snýr að því að konur hafi jafna möguleika á við karla að takast á við tækifæri og vandamál heimsins. Vandinn er síðan hvort karlar búi ekki við kúgun líkan eingöngu vegna kynferðis. Þeir þættir hafa verið minna skoðaðir. Má þar t.d. nefna að herskylda hefur í flestum löndum...
Ég hlýt að vera sammála VeryMuch hér. Óendanleikinn er til sem hugtak sem er vel skilgreint stærðfræðilega. Um það þurfum við ekki að deila. Vandinn sem blasir við okkur er hvort raunveruleikinn býður upp á óendanleika eða ekki.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
