Ef þú myndir skrifa ljóð sem væri eins og þessi gagnrýni boy oh boy!Þá værir þú kominn í alvöru ljóðagerð. Þá myndi gagnrýnin vera sjálfrar sín vegna, eða vegna hvers sem fólk túlkaði út frá henni. Með því að gera það sýnirðu frumleika, áræði og þú kæmir af stað ljóðabylgju sem maður myndi nenna að hafa fyrir að lesa, annað en nú er. Finndu eitthvert ljóð, gagnrýndu það svona og settu það fram í þessum stíl, á þessu formi, sem sjálfstætt ljóð, og enginn þarf að vita hvað er gagnrýnt nema þú....