Hann leyfir maríjúana lyktinni að umkringja sig, slakar á og lokar augunum í smá stund. Doberman hundurinn sefur í sófanum að vana, rokkið er á fóninum. Hér líður honum vel, hér finnst honum ekkert hefta frelsi sitt. Af veggnum starir stór og ógurlegur dreki grimmdar augum á hann. Stundum, þegar hann situr þarna og horfir á vegginn, finnst honum eins og hann sé drekinn. Hann gerir það sem hann vill, svífst einskis. Samt er hann bundinn, bundinn af undirheimum Reykjavíkur. Hann tekur upp...