Ég var svo heppin að berja Jónas Svafár augum og eyrum á barnsaldri og get auðveldlega sett mig í samband við fólk sem þekkti hann. Til gamans get ég sagt þér eina sögu af honum: Kona ein í höfuðborginni sem lítið þekkti til ljóðlistar en var ákaflega upptekin af því að vera INNI í allri menningu spurði eitt sinn hvers vegna hann væri kallaður “Svafár”, henni var sagt að Jónas hefði einu sinni sem oftar farið á fyllerí en drukkið svo ótæpilega að hann hefði sofið í heilt ár. Konan trúði...

Ég næ ekki tilfinningunni í þessu ljóði og sakna þess að finna ekki hvort þrá eða söknuður kvelur höfund.

Láttu ekki bugast, þó svo að málfræðinni og hefðbundnu formi sé ábótavant. Reyndu að festa tilfinningar þínar og hugmyndir niður á þann hátt að þú skiljir sjálfur hvert þú ert að fara. Ekki takmarka þig við eitthvað form sem þú hefur ekki fullt vald á. Því fegurð ljóanna er fólgin í þeirri stemmingu sem það skapar og þessi fegurð er sprottin úr djúpum sálar þinnar….

Skemmtileg pæling á þessum vef?

Tvö augu eru svolítið rangeyg en annað er flott, hæfileikar, jibbíkóla….

Tvö augu eru svolítið rangeyg en annað er flott, hæfileikar, jibbíkóla….

Ég er ekki mikil tölvumanneskja og kann ekki að sjá hvað höfundur er gamall/gömul, en með tilliti til gæða ljóðsins í samræmi við áætlaðan þroska höfundar, þá HÚRRA…

Þetta er fínt, en ég er svo þunn að ég náði einhvernveginn ekki um hvað er ort… góður hrynjandi….:)