Þú svaraðir spurningunni “Misnota prestar börn að staðaldri?” játandi. Nú gæti verið að við séum ekki sammála um hvað “að staðaldri” þýðir, en ég skil það sem “stöðugt” eða “oftar en ekki”. Ég er sammála x og y dæminu þínu, en þú gefur meira í skyn en bara það. Til dæmis þegar þú segir “þetta er 100% expected niðurstaða þegar þú leitar í tölvu spænsks prests”. Sem færir okkur aftur að staðfestingarhneigð og öðrum rökvillum. Hefðirðu til dæmis sagt þetta ef klámið hefði fundist hjá rökhyggnum...
Staðhæfingin sem liggur fyrir er hvort prestar séu líklegir til að vilja barnaklám. Þú segir að það sé ekki írónískt að prestar séu gómaðir með slíkt, sem væri eðlileg fullyrðing ef eitthvað við aðstæður presta gerir þá líklega til að hafa það. Þú hefur rökstutt hvorugt.
Þú ert bara að lýsa því hver gefur ekki leyfi. Svo sé ég ekki hvenær stofnun verður miðstýrð og einokandi. Bara svo lengi sem hún kallar sig ekki ríki? Ofbeldi og stríð geta verið dýrar athafnir, en hvað ef gróðinn af þeim er meiri en sá kostnaður? Hvað eru “óþarfa reglur”? Mér sýnist ekkert útséð að það sé erfiðara fyrir fólk að láta aðra borga fyrir aðgerðir sínar ef ríki er ekki til staðar. Það fer bara eftir því hvort það geti svarað kostnaði að beygja fólk undir sitt vald. Þar sem...
Nákvæmlega, og í augnablikinu eru samborgararnir mestmegnis sammála um að lofa ríkinu að úthluta því. Án ríkis og í stjórnfarslega fjölbreyttu samfélagi væri ekki slíkt sammæli, þess vegna er ekki jafn ljóst þar hvað er átt við með að hafa leyfi til einhvers.
Skattheimta er ekki endilega ofbeldi. Tilvist ríkisins í sjálfu sér er ekki ofbeldi. Það sem frjálshyggjumenn eiga við með ofbeldi og ástæðan fyrir því að þeir tönlast á því er að það eru viðurlögin við því að gangast ekki við skattheimtunni, fíkniefnabanninu og þvíumlíku. Þessi viðurlög eru alveg til hér og þar, til dæmis hjá manneskju sem lemur maka sinn þegar henni gengur illa í vinnunni (sem veldur mjög óeðlilegu sálrænu ástandi í makanum, því hann fer þá að óttast viðurlög aðgerða...
Munurinn er hins vegar að í stjórnlausu samfélagi hefði einstaklingurinn hámarksfrelsi til þess að velja hvaða klíku hann bendlar sig við, hann hefði leyfi til þess að yfirgefa klíkuna og ganga til liðs við aðra og að öllum líkindum hefði hann meiri áhrif á starfsemi hennar en gengur og gerist í dag.Hvað meinarðu með “leyfi”? Leyfi frá hverjum? Rétt eins og sá sem yfirgefur ríkið núna þarf að reiða sig á “leyfi” þess, sem verður ólíklega gefið, þyrfti maður að reiða sig á leyfi klíkunnar til...
Hægrimenn vilja ganga sinn veg, fara niðrúr, þrá stríð og vilja fara nýja leið, halda austur, vilja vondar fréttir og strætóbíla. Hljóma eins og sovétsjálfstæðisklámhervæðingarframsóknaralmenningssamgöngusinnar.
Itou2 Ert þú að segja að… (1)…aðrir sleiki þá upp, (2)…þeir sleiki upp vefstjóra rsum eða að (3)…þú sért að sleikja þá upp?Pikknikk möguleiki 2 [þeir, vitringur &co, sleikja vefstjóra upp]
Þú umgengst þá verulega óskýrmælt fólk. Varðandi “það var bara eh gaur” þá mætti vel túlka “eh” á þrjá vegu. Þann sem þú segir augljósan, sem “eitthvað” (“gaur” er þá sá sem maður er að ávarpa) og svo gæti þetta bara verið hikorðið “eh”, eins og það er notað til að gefa í skyn tregðu þess sem maður talar við, svipað og enska orðið “like”. Samkvæmt þinni röksemdafærslu mætti stytta allmörg orð niður. Til dæmis öll “þetta”, “það” og slík orð í “þ”. Þess utan er fólk oft ekki gott að gera...
Ég er ekki að fullyrða að þú sért að væla, bara að benda þér á að það bætir einskis skap. Og ef þú finnur til leiðatilfinningar skaltu hlæja að henni og hve fáránleg hún er. Heimurinn er mega. :D
Ég veit ekki hvort þú kannist við bros, en að vera glaðleg(ur) er eitthvað sem búddistar, Rhonda Byrne og orðtakið “ef þú brosir framan í heiminn brosir heimurinn framan í þig” eru sammála um að gerir heiminn glaðlegan gagnvart þér. Sumsé, jákvæðni elur jákvæðni.
Ef ég ætti að gera hversdagslega hljóðritun á orðinu eins og flestir bera það fram væri það “eikkva”. “Eh” er mjög frábrugðið því, því það er bara “eh” sama hvað. “Eikkva”, “eikkver”, “eikkvedn” og svo framvegis er allt ólíkt. Þess vegna “e-r”, “e-ð”, “e-s” og þvílíkt nauðsynlegt til að gera greinamun á þessum orðum.
Hann tók sérstaklega fram dæmi um misskilning. “e-h” veldur líka misskilningi eins og ég lýsi hér fyrir neðan, því það gerir ekki greinarmun á spurnarfornöfnum. Þetta er ekki dæmi um málþróun eins og þau dæmi sem þú tókst fram því maður segir ekki “eh” eða “afh”. Þetta eru styttingar eins og þú segir, en þær eru allt annar hlutur en styttingar eða breytingar í talmáli. Ég er ekki andsnúinn málþróun svo lengi sem hún viðheldur skýrleika og veldur hraðari eða öruggari upplýsingaflutningi. Sama...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
