þau sjá ekki mikið, blinduð af stjórnleysi og þreytu sökum of mikillar vinnu. Hlekkjuð við staðlað líf, líf háð straumnum, tískusveiflum og veraldlegum gæðum sem stjórnar tilfjinningaástandi þeirra. hægt þau líða áfram, á færibandi, troðið fólki. og allir stefna í sömu átt, á sama stað, með sama tilgnag í huga. Nema þau fáu sem standa fyrir utan færibandið og hlæja, hlaupa svo í allar áttir út í víðáttuna, hvert svo sem það stefnir.