Mæli ekki endilega með því upp á sýkingarhættu, en það er hægt að stinga á þetta. Sótthreinsa síðan alveg eins og þér sé borgað fyrir það. Það virkaði allavega að einhverju leyti fyrir mig. Annars er það besta sem þú getur gert að bíða bara eftir að þetta hverfi.
Hverskonar slæm áhrif? Já ég myndi hlýða þeim ef “vinir” mínir væru götudópistar sem væru að draga mig niður með sér. Nei ég myndi ekki hlýða þeim ef vinir mínir gerðu það eitt af sér að reykja sígarettur.
Been there, done that. Ef þér finnst þú vera fastur í rútínu, brjóttu þér leið út úr henni. Fáðu þér göngutúr. Finndu þér nýtt áhugamál. Gangtu í leikfélag. Settu þér markmið í ræktinni. Finndu þér gamlan bíl til að gera við. Eitthvað sem brýtur upp á þetta venjulega. Ef þér finnst það hjálpa, kíktu til sálfræðings (það er ekkert til að skammast sín fyrir). Ef það hjálpar, taktu þunglyndislyf. Reyndu að sjá það jákvæða í stað þess neikvæða. Ekki hugsa “til hvers er ég til?” heldur þakkaðu...
Þjóðarkenndin, það að ég sé ekki bara ein heldur hluti af þjóð? Segjum sem svo að enginn muni nokkurn tíman lesa Lord of the rings. Afrek Tolkiens glatast að eilífu því enginn hefur nokkurn tíman lesið bækurnar (og myndirnar eru ekki til, okei?). Þetta fáránlega mikla þrekverki í bókmenntasögunni verður bara “gamlir blaðsneplar sem þú komst ekkert nálægt því að búa til eða varðveita”. Mér þætti það slæmt. En já. Þá svara ég þér bara: Aþþíbara.
Stolt er alls ekki það sama og mont. Ég bý á landi sem hefur aldrei farið í stríð. Það hefur ekki átt neina frumkvöðla hvað varðar uppfinningar eða hvaðeina sem þú vilt láta þér detta í hug. Mér fannst fáránlega leiðinlegt að fara í gegnum sögu 203 vegna þess að saga íslenskra stjórnmála og framfara í gegnum aldirnar byggist á nokkrum köllum sem ákváðu að mótmæla ríkjandi stjórnarfari, án þess að nokkurn tíman gera nokkuð annað en að væla og nöldra. Ég finn nokkurn vegin ekkert spennandi í...
Eini raunverulegi þjóðararfur íslendinga er tungumálið. Við eigum ótrúlegt safn bókmennta og handrita sem ritast aftur um ótrúlega mörg ár. Allar þessar bókmenntir eru hluti af menningu lands og þjóðar. Þú ert einfaldlega að læra um þetta til þess að þjóðararfurinn sem slíkur glatist ekki. Ef enginn fengi kennslu um Jónas Hallgrímsson og á hann væri aldrei minnst myndu öll hans afrek glatast í gleymsku. Segjum sem svo að allar bókmenntir og handrit íslendinga myndu falla í gleymsku. Hver...
Það fer óstjórnlega í taugarnar á mér þegar fólk talar um “athyglisýki” eins og það sé eitthvað léttvægt og hlægilegt. Það liggur í orðinu sjálfu að þessi manneskja er hrikalega, virkilega sjúk. Athyglissýki? Svo sannarlega. Það þýðir ekki að manneskjan þarfnist ekki hjálpar. Það er eitthvað sem er svo innilega bilað í hausnum á henni, og það þarf að laga það. Slíkt fæst ekki með commentum á borð við “dreptu þig athyglissjúka belja”, það fæst með mikilli sálrænni aðstoð (t.d. vistun á geðsjúkrahúsi).
Segðu henni nákvæmlega hvernig þér líður án þess að draga undan (reyna samt að vera svolítið krúttlegur í orðalagi svo þetta sé ekki áts-móment). Ef þig raunverulega langar til þess að vera með henni og laga þetta, talaðu við hana og spurðu hvort þið getið ekki gert eitthvað til þess að kveikja í gömlum neistum, eða sama hvernig þú vilt orða það. Hinsvegar, eins og ég sagði, þá er fátt jafn ömurlegt og að vera í óhamingjusömu sambandi (sama hvor aðilinn þú ert). Ef þig langar til að hætta...
Ef annar aðilinn er ekki ánægður þá er sambandið ekki ánægt. Talaðu við hana og finndu leiðir til að lagfæra það sem er að, eða slíttu þessu. Það er miklu betra að líða ömurlega í smá stund eftir sambandslit heldur en að líða ömurlega í lengri tíma sambandi.
Ef þú reykir, bjóddu henni út í sígó. Ef þið eruð saman í einhverjum tíma (kannski ekki líklegt út af aldursmuni, ég veit það ekki), segðu að þú skiljir ekki eitthvað dæmi og biddu hana að hjálpa þér. Ef þið búið í nágrenni við hvort annað, reyndu að rekast á hana fyrir tilviljun og byrjaðu síðan spjall. Nú, eða notaðu msn/facebook chat og spjallaðu bara um hitt og þetta þangað til þið eruð ágætisvinir, bjóddu henni þá yfir í mynd eða eitthvað.
Athyglisverður þráður. Útúrdúr frá meginspurningunni, en hvað um það.. Mér finnst það persónulega enginn glæpur eða samansemmerki við það að vera barnanýðingur að horfa á barnaklám. Ég er ekki nauðgari þótt ég horfi á upptökur af nauðgunum, alveg eins og að ég er ekki morðingi þótt ég horfi á snuffmynd. Það að framleiða og dreifa slíku efni er allt annað mál, og vitaskuld ólöglegt og ósiðlegt. En ég sé ekkert að áhorfinu sjálfu; það kemur mér einfaldlega ekki við hvað Jói í næsta húsi horfir...
Pepp og piparost ef ég panta Pepp, skinku, piparost, jalapenoost, papriku, sveppi, lauk, chilisósu og hugsanlega svartan pipar. Bætt við 18. febrúar 2011 - 15:05 Sumsé, ef ég baka heima.
Eins og florsykur sagði þá skiptir útlitið máli fyrir fyrstu kynni, ef einhver instant hrifning á að verða til. Annars hef ég aldrei verið mikið fyrir einhverja Brad Pitta. Ómeðvitað vel ég miklu frekar þá sem eru gallaðir og hægt að reyna að “laga”.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
