“t.d. hestamenn sem hafa týnt hestunum sínum einhver staðar ú í móa, þeir fara oft í andaglas og spurja andann hvar hestarnir séu, hann segjir þeim það, og það er rétt!” Ef maður endurtekur þessa tilraun nógu oft, þeas. að láta aðila A fela eitthvað og aðila B spyrja ‘andann’ að því, þá efast ég ekki um að maður myndi nálgast meðaltal tilviljunar. (Það er einfaldlega ekki ástæða til að áætla annað) Ath. aðili B mætti ekki hafa hugmynd um hvernig staðurinn sem aðili A faldi hlutinn á, liti...