Hehe ég hef lent í því sama.. Það var alltaf einn strákur að koma í búðina sem ég vinn í að versla (hehe :P) og guð minn góður.. Hvernig gat drengurinn verið svona fallegur ég sver það, ég varð alltaf eins og bjáni hahaha, brosti eins og ég veit ekki hvað og gat ekkert sagt :') ég bara váá.. Hugsaði bara með mér að aldrei myndi ég fá tækifæri til að kynnast honum. Það sökkaði.. En ég reyndi að sætta mig við það, því ég hugsaði að hann myndi örugglega aldrei líta við mér. Einn daginn gerist...