Mjög falleg grein… vá hvað eg skil þig sjalf er eg buin að ganga i gegnum það að baðir afar minir og amma min eru buin að deyja :( og eg se alltaf eftir því hversu litin tíma eg hef verið með þeim. einn afi minn do þegar eg var tveggja eg var nanust honum samt. hann eyddi öllum tima sem han gat með mer, alltaf þegar hann var ekki að vinna að upttökum og sjonvarpinu. seinasta afmælið mitt sem hann lifði (eða 2 afmælið mitt) kom hann þegar allir gestirnir voru farnir lek við mig gaf mer...