Horfði nú ekki beint á þessa þætti heldur sá þá útundan mér og því er ég ekki alveg dómbær á söguþráðinn og slíkt. Samt tók ég eftir þessu týpíska við íslenskt leikið efni sem pirrar mig ferlega. Leikurinn er gerfilegur og hljóðið líka. Sá eini sem mér fannst virka nokkuð “eðlilegur” í leiknum var sá sem lék dópistagaurinn.