Við Íslendingar höfum alltaf haft ákaflega tvöfalt siðgæði í milliríkjadeilum. “Börnin heim” málið gekk í mörg ár hér þegar tyrki rændi dætrum sínum héðan, og allir vælandi yfir því. Þegar hinsvegar íslensk kona rændi börnum sem dæmd höfðu verið í forsjá föður síns í Bandaríkjunum, og kom með þau hingað á kolólöglegan hátt, var annað uppá teningnum. Sama er með síðustu Þorskastríðin: Þegar Bretar sættu sig ekki við einhliða útfærslu okkar í 200 mílur, urðum við brjálaðir og grýttum sendiráð...