Þetta er bara eins og þú sért að lýsa mér, því miður. Kærasti minn er bara í þínum sporum og ekkert alltaf þolinmóður. En éger hætt í minni afneitun og farin að gera eitthvað í mínum málum. Endilega talaðu við hana og segðu að þetta gangi ekki lengur svona, kanski verður hún bara að fá hræðsluna um sambandsslit til að hugsa sinn gang, það þurfti ég. Reyndu að grafa upp eitthvað sem gæti verið að bæla hana niður. Eitthvað er það