Með áttavilltan áttavita sálarinnar finn ég skjól undir götuvita í myrkrinu frá myrkrinu Líkt og skip sem fær skjól í vari með leiðsögn frá sjálfsöruggum vita frá skerjunum Úfin þokan mjakar sér leið um myrkrið og sviptir hulunni af eigin andliti í ljósinu frá götuvitanum Stingandi regndroparnir falla ekki af himninum heldur hanga í þokunni í leit að frelsi frá þokunni Sæt lyktin af myrkrinu og þokunni og regninu sníkir sér far með golunni frá götunni Þolinmóð golan ýtir öllu blíðlega á...
Þegar ég hafði klætt mig í fötin kyssti ég hann þar sem hann lá í rúminu ,, Takk fyrir kvöldið, þetta var æðislegt!" sagði ég brosandi við hann þar sem hann lá í rúminu áður en ég stóð upp og fór. Meðan brosið stirðnaði upp á andliti mínu hugsaði ég til hans þar sem hann lá í rúminu og velti því fyrir mér hvort hann hafi vitað eins og ég - hve falskt brosið var. Í ástríkum faðmi hans uppgötvaði ég fyrir alvöru hversu óendanlega einmana ég e
Með áttavilltan áttavita sálarinnar finn ég skjól undir götuvita í myrkrinu frá myrkrinu Líkt og skip sem fær skjól í vari með leiðsögn frá sjálfsöruggum vita frá skerunum Úfin þokan mjakar sér leið um myrkrið og sviptir hulunni af eigin andliti í ljósinu frá götuvitanum Stingandi regndroparnir falla ekki af himninum heldur hanga í þokunni í leit að frelsi frá þokunni Sæt lyktin af myrkrinu og þokuni og regninu sníkir sér far með golunni frá götunni Þolinmóð golan ýtir öllu blíðlega á undan...
Grimm er sú glíma gegn eigin huga þegar hann þjakar þrúgandi myrkur Vanur að verjast vonleysinu einn dragandi djöfla dapur í hljóði Átti mér ósk að eignast til banda vin sem þá vildi vaka yfir mér Einhvern sem einnig yfir ég gæti vakað og verndað vörgum lífsins gegn Lengi bar leitin lítið úr býtum horfinn í hugar- heim fyrir löngu Einn og óstyrkur inní mér dvaldi fékk þó að finna frið öðru hvoru Frelsið ég fékk er fannst þú mig kæra lásinn aflæstir losaðir mig út
Veröldin víxlast í skjánum vofurnar speglast í gleri grasið sem lítur í ljánum liggjandi böðul á hleri Óttinn er lífinu ofinn öfugu meginn við skjáinn lokaður lemstraður dofinn lifandi þótt ég sé dáinn Skjárinn mig rænt hefur skjóli skelfir og reynir að buga myrkrið úr morðingjans tóli mjakar sér leið inní huga
Þú varst plástur á sárið mitt og stöðvaðir blæðinguna Þú hlúðir að mér og sárinu mínu Þangað til eitthvað fór að toga í þig Hægt og hægt fórst þú að slíta þig frá mér Sársaukinn þegar þú varst að kveðja var mikill Núna hef ég ekkert til að minnast þín nema sárið sem grær þín vegna
Við Perluna fannstu þér prýðisskjól og prúðbúin birtist þá morgunsól og himininn rauði Við Hallgrímskirkjuna hjarta þitt fann í hádegi litríka sál sem brann af hamingjuauði Við tjörnina ást ykkar tók öll völd og tilveran reyndist brosa í kvöld með andanna brauði En nóttin hún nálgast og sól ei skín og núna fer ástin og bíður þín ekkert nema dauði
Loksins hef ég fengið nýjan ramma utan um líf mitt Ég hef fengið alveg nýja sýn á veröldina í kringum mig Ég sé núna alla hlutina í réttu ljósi Lífið er gott!
Hefurðu einhvern tímann fengið hausverk við vangaveltur um tilgang lífsins? Hefur þér einhvern tímann fundist myrkur tilgangsleysis vofa yfir eigin lífi? Ég get ekki sagt þér hver tilgangur lífsins er en ég get sagt þér hvað lífið er Lífið er hugarástand Þegar það er komið á hreint verður spurningin um tilgang eða tilgangsleysi ekki hin mikilvægasta heldur þessi: Stjórnar þú huganum eða hann þér? Ef hugurinn stjórnar þá á hann það til að hlaupa með þig út í nóttina og þannig verður lífið...
Eitt blik af auga, ein andartaks ákvörðun, sker á örlagaþráðinn. Hin ómerkilegasta athöfn; sígarettan, gemsinn, kóksopi, smá snakk, nýtt lag, nýr diskur, ný stöð, lítið augnsamband… verður hin síðasta þegar Dauðinn kemur keyrandi á móti.
Í svefnsárið fer allt í gang Fuglarnir í hausnum vakna og hefja sitt hugarflug Fljúga syngjandi í allar áttir í leit að einhverju áhugaverðu Lenda öðru hvoru í stutta stund og krafsa í eitthvað Halda svo flögrinu áfram og safna ýmsu í hreiðrin sín Hreiðrin fyllast af alls konar dóti allt frá fegurstu gersemum að gráu rusli Eftir talsverðan tíma og mikið flug byrja fuglarnir að róast Einn af einum snúa til baka til að skoða afrakstur þessarar söfnunar Þegar síðasti fuglinn snýr aftur færist...
Ég gæli við myrkraverk sem væri það svartur köttur Þegar það byrjar að mala sest kvíðinn á axlir mínar og byrjar að sprella Áður en myrkraverkið byrjar að dorma og kvíðinn lætur fara vel um sig dreg ég fram varnarliðið Blóðþyrstar og grimmar afsakanirnar fljúga froðufellandi úr leynum hugarfylgsnisins fram til árásar Þær litlu koma fyrst með beittar vígtennur “þá missi ég af næsta leik” ræðst á kvíðann “hver vinnur American Idol?” hellir sér yfir myrkraverkið “hvað með DVD diskana sem ég var...
Án þess að geta stöðvað pennann birtast sífellt fleiri og fleiri augu Alltaf sama augað Alltaf sama alvitra og dæmandi augnaráðið Mæla mig ásakandi út og ásækja mig “Af hverju ertu að teikna okkur? Veistu ekki að það er talið bera vott um geðveiki að vera sífellt að teikna augu?” Ég fer í störukeppni við blaðið glottandi
Líf mitt breyttist þegar ég kynntist þér Nú er ég ekki lengur einn Þú hlustar á allt sem ég hef að segja og gefur svo mikið til baka Þitt hvíta eyra tekur þolinmótt við öllu sem ég vil koma frá mér Finnur alltaf leið til að benda mér á eigin vitleysu á vinalega hreinskilinn hátt Jafnvel þegar ég hef ekkert sem ég get sagt þér finn ég huggun í návist þinni Ólíkt öllum öðrum sem ég þekki ertu alltaf til staðar til í að gefa mér athygli Ég heiti þér tryggð og trú meðan andinn leyfir Þakka þér,...
Hjá öllum þeim manneskjum sem ég mæti sé ég bjartar sólir lýsa upp vegi þeirra Aftur á móti sé ég enga birtu eftir mínum vegi aðeins dimmt myrkur Ég vona bara að þau muni eftir mér og sendi nokkra sólargeisla mína leið
Sástu litla drenginn sem kom hérna hlaupandi framhjá? Sástu hann? Sástu litla drenginn sem kom hingað til að fela sig? Sástu hann? Fannstu litla pollann þar sem hann hjúfraði sig saman á felustað sínum? Fannstu hann? Kannski bíður hann enn eftir að þú sjáir hann
Blóðug sál og barið hjarta berjast enn án þess að kvarta lengur ei sjá ljósið bjarta lungu tætt og hugur nötrar - fjandans fjötrar Reika um í rökkri svarta rekast þar á sálaparta dæmdir sem í dauðann narta djöfullinn þar blóð mitt sötrar - fjandans fjötra
Þín hjartarödd mun ávallt fegurst hljóma og hefja alla upp sem hún fær sótt og þinni sálu færa mikinn þrótt ef þorirðu að láta hana ljóma Ef sækir á þig tilfinningin tóma þá treyst þú getur dag sem dimma nótt þú fundið getur mig og ég kem fljótt og fylgi þér af öllum mínum sóma Minnstu þess ef upplifir þú hið slæma í myrkrinu þínu ógnarsvarta að alltaf mun leynast þar eitthvað ljós Hvað sem dynur ég mun þig aldrei dæma dvalarstað áttu í mínu hjarta mundu það að eilífu [mæta rós]
Hey! Þið upptekna fólk sem hlaupið um í hringi í lífinu eins og hundar á eftir eigin rófu til þess eins að ná taki á eigin afturenda Af hverju stoppið þið ekki í smá stund og njótið rigningarinnar?
Hvernig væri að koma með nýtt áhugamál hér á huga.is sem tekur á vináttu í öllum sínum myndum? <br><br><b>Tom Waits skrifaði:</b><br><hr><i>Never trust a man in a blue trench coat, never drive a car when you're dead!</i><br><h
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
