Fyrirgefðu, ég skal héðan í frá haka í þetta box fyrir þið. Það er nógur tími til að kynnast því sem þú kallar hér lífinu og læra að takast á við það. Allt hefur bara sinn tíma, og auðvitað pakka í krökkunum mínum inn í bómul, það er eitt af mínum hlutverki sem foreldri að vernda börnin mín. Ég óttast ekki dauðann, en hann er ekki spennandi. En plís, ekki vorkenna mér, ég þarf það ekkert þar sem ég er fullkomlega sáttur við viðhorf mitt til dauðans. Kannski myndir þú ekki kippa þér mikið upp...