Góð hugmynd :) Ég treysti ekki karlmönnum lengra en ég get fleygt þeim (þ.e. ekki neitt). Djöfull erum við pathetic LOL! Juuust kidding, í alvöru talað þetta er góð hugmynd hjá þér.
Dóni geturðu verið, ég ætla ekki að sökkva niður í annann eins fávitagang og að kalla þig fífl til baka. Hefur greinilega ekki hundsvit á því hvað þú ert að tala um. Mætti halda að þú værir undir tvítugu, infant.
Já, ég hélt nú að það væri nú bara svona fastur liður. Ég nota tónlist eins og aðrir nota geðlyf. Roads með Portishead og Gypsy með Fleetwod Mac virkaði m.a. mjög vel fyrir mig á sínum tíma, já og Promises með Cranberries :) Og svona þrjúþúsund önnur lög líka.
Ég held að það sé enginn algildur tími á þessu. Ég veit nákvæmlega hvað þú átt við í sambandi við að hoppa í fangið á næsta manni, en passaðu þig á því. Þú ert líkleg til að meiða aðilann sem þú hoppar í fangið á. Gerir ekki mikið fyrir samviskuna, trúðu mér. Ég myndi gefa þessu a.m.k. 6 mánuði, en það fer eftir því hvað þú varst búin að vera lengi í þessu sambandi. Hjónaskilnaði uppá yfir 5 ár myndi ég gefa minnst 18 mánuði til 2 ár. En ég veit það fullvel að það er voðalega auðvellt að...
Jújú, við “gömlu” brýnin erum hérna ennþá. Það er kanski bara ekkert mikið að gerast í þessum geira ákkúrat núna, náði sennilega hámarki uppúr '93. Annars höfum við mörg þróast með tímanum eins og aðrir og hlustum líka á nýja tónlist. Annars var nú ekkert auðvelt að finna Temple of the Dog plötuna fyrir. Gangi þér vel með það ;)
Ok, þú hlýtur að vera að grínast. Og btw Búddha er ekki “guð” í þeim skilningi orðsins. Má pósta linka hérna, því að þetta er mín skoðun á málinu: http://onespiritx.tripod.com/letter01.htm
Get ekkert hjálpað, en ég kannast við þetta suð í eyrunum. Þegar ég er búin að vera að dreyma stundum, eða hugleiða mikið þá fæ ég svona suð í eyrun mjög hávært og óþægilegt. Það fer yfirleitt innan klukkustundar, sem er eins gott því að ég heyri lítið annað á meðan :) En þetta er ólíkt svona venjulegu suði, miklu háværara einhvernvegin og hvellara. Ég hef nokkrum sinnum farið og athugað hvort það sé ekki örugglega alveg slökkt á sjónvarpinu og tekið það úr sambandi, en ekkert gerist. Þ.a....
Jáááá, þetta er æðisleg mynd! Ég hef örugglega séð hana 50 sinnum. Hinn gaurinn, er það ekki Mandy Patinkin, sem var í Chicago Hope, ekki ER? (Lék líka skáldið Alfred de Musset í Impromptu.) Sá sem segir “My name is Indigo Montoya, you killed my father, prepare to die.” Hann er ÆÐI! Mæli með henni með þér :)
Hæ aftur Gromit, þú ert bara nokkuð sleipur penni. Ég held að fyrir 25 ára aldurinn höfum við mörg gengið í gegnum a.m.k. ein mjög sár og erfið sambandsslit. Svona alvöru slit, eins og þín. Það er stór munur á þeim og hinum sem á undan komu. Þegar ég hugsa til baka, þá finnst mér þessi fyrstu erfiðu sambandsslit vera n.k. innvígsla og eftir þau þá verður ekkert eins og það var. Við erum búin að loka dyrunum á eftir okkur og getum aldrei farið til baka. Það hefur eitthvað breyst og þegar...
Hmmm…listamenn hafa oft rómatiserað dauðann t.d. í bókmenntum og tónlist. Ég veit ekki alveg hvað það er, kanski það að dauðinn er ofboðslega “real” móment í lífinu og allir mæta honum fyrr eða síðar. Mér finnst dáldið eins og dauðinn hafi verið rómantiseraður meira fyrr á tímum, þegar meðalaldur var styttri. T.d. þóttu berklarnir (hvíti dauðinn, tæringin) vísast vera rómantískur sjúkdómur, a.m.k. um tíma. Margir frægir listamenn voru berklasjúklingar t.d. tónskáldið Frederic Chopin. Mikið...
1. Andaglas er eitthvað sem ég held að fólk ætti að fara mjög varlega með. 2. Mér fannst Exorcist ekkert rosalega scary en aftur á móti svaf ég ekki í viku eftir fyrsta skiptið sem ég sá Poltergeist og svo svona húsdraugamynd um eitthvað rannsóknarfólk, hún var frekar gömul og ég man ekki hvað hún hét, en mikið hræðilega var hún scary. 3. Það er ekki hægt nema þú sért með nýlega Mackintosh tölvu. Kv. Lynx
Haha, ekkert að þakka. Stundum virkar það stundum ekki. Mér hættir til að halda að allir draumar þýði eitthvað, af því að mínir eigin gera það alltaf. Góðar stundir.
Ég er sammála, hlutirnir eru bara ALDREI eins einfaldir og maður vill halda að þeir séu. Eða vill að þeir séu. Þótt fólk slíti sambandi í “góðu”, þá eru ALLTAF einhver sárindi í kjölfarið hvort sem þau eru á yfirborðinu eða ekki. Í guðanna bænum ekki flækja málið frekar. Clean break. Þetta mun ALDREI ganga. Og þeir sem halda að þetta hafi einhverntíma gengið hjá sér, hafa greinilega ekki þekkt hinn aðilan nógu vel til að lesa rétt.
Segir mér svo hugur að þú sért með snert af fortíðrarþrá. Þá á ég ekki við hundinn, heldur atburð eða eitthvað úr fortíðinni sem þér þykir vænt um en verður að sleppa höndinni af. Því að það er þegar farið og það er að halda aftur af þér á einhvern hátt. Gæti e.t.v. verið liðið ástarsamband eða í þá áttina. A.m.k. bendir birting hundsins til þess. Eða þá einhver tilfinningasár sem þú ert ekki viljug til að leyfa að gróa. Hmmm…ég veit ekki alveg, ég er bara að blaðra á innsæinu hérna. Annað...
Kvensjúkdómalæknirinn minn sagðist að forðast nærföt yfirleitt, a.m.k. þegar vel veðrar. LOL!!! Á víst að vera voða hollt að láta lofta aðeins um hana :D
Ætli það sé ekki jafn misjafnt og hvað annað, mér finnast ömmunaríur óþægilegar. Skárra að hafa smá spotta milli rasskinnanna en heilt tjald. Þær skerast alltaf upp í rassinn, hjá mér a.m.k. Annars sleppi ég því mjög oft bara :)
Hmmmmm…ég veit það ekki, enda er ég ekki karlmaður. Mér LÍÐUR alltaf mest sexý í engum nærfötum. Eða í mjög vönduðum og fallegum nærfötum, sama hvernig þau eru á litin. Annars eru hvít nærföt mjög fljót að verða sjabbí og ljót þegar maður þvær þau, jafnvel þótt maður þvoi þau ekki í vél. Þ.a. ég vel frekar aðra liti. Góð spurning, ég hafði aldrei spáð í þessu. Hvað segið þið, drengir?
Ertu svo nýskilinn að þú tekur þetta svona voðalega nærri þér? Ég held að þetta sé svona beggja blands með g-strenginn. Maður fer bæði í þetta til þess að það komi ekki svona hrikalega ljótt nærbuxnafar í þröngum buxum og LÍKA af því að karlmönnum finnst þetta flott. Heilar nærbuxur eru líka bara svo hrikalega ljótar og ósexý, þær eru í besta falli nothæfar þegar maður er á túr. Og jafnvel ekki þá einusinni. Það er líka ástæðan fyrir því að maður er stundum bara ekki neinum nærbuxum, sko...
Ok, eitt er heilbrigð afbrýðissemi og annað er sjúkleg afbrýðisemi. Ég er ekki viss hvar mörkin liggja. Annars held ég að afbrýðissemi hafi alveg jafn mikið að gera með brothætta sjálfsmynd karla (og kvenna) eins og endilega vantrausti á elskhuganum. Hitt er annað mál að ef ég er að slá mér upp og tek ekki eftir því að aðrar konur (eða karlmenn) horfi á hinn aðilann, þá VEIT ég að eitthvað er að. Mér er eðlilegt svona smávegis “Hey - eat your heart out, he's mine”-attitude :)
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
