Ó guð, af hverju þarf líf mitt að vera svona? Af hverju ég? Mamma er stjórnlaus í stofunni. Brothljóðið fyrir hálftíma bendir til þess að vasinn sem ég erfði eftir pabba er brotinn. Barsmíðarnar, hrópin, drykkjan, lyfin, gráturinn og hláturinn ætla aldrei á enda að taka. Svona er þetta á hverri helgi. Þegar mamma drekkur, semsagt. Ég er löngu orðin vön þessu. Maður lokar fyrir sársaukann smátt og smátt. Líkamlega sársaukann þar að segja. En andlegi sársaukinn hverfur aldrei. Aldrei....
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
