Götuljósin glansa í dökku húmi nætur, Brenna sig leið í gegnum glugga minn. Karlinn í tunglinu óttalega sætur, svona æðislega hýr og hinseginn. Vilt'ekki brosa, máni minn ? Því dapur ertu þessa stundina. Samkynhneigður ertu, en engann hefur skápinn, svo komdu að dansa og léttu lundina. Fólk mun glápa sínum sjónlausu augum, starandi á þann sem þorir. Vertu sá hugrakki, yfirkominn sporbaugum, og trúðu mér, þú verður sá sem tórir.