Ahhh, ‘bæta við’ failaði einu sinni enn. Elska þetta. Ég þoli heldur ekki svona ‘nice’ kellur, eins og mína, sem situr bara og spjallar við mömmu, voða kósí, og strekkir mann síðan svo fast að boginn spennist um of, skýst í burt og lengst út á gólf. Reynir síðan bara aftur, með sama styrkleika, ekkert verið að læra af reynslunni þegar svona stífum boga er greinilega ekki hægt að koma fyrir sársaukalaust.