Ég átti það til að fara í blackout á sviði af stressi og gera bara einhverja tóma helvítis vitleysu eins og að klæða mig úr fötunum og henda rusli í áhorfendur en svo bara vandist þetta einhvernveginn, ég held að vendipunkturinn hafi verið þegar ég spilaði á NASA fyrir fullan sal af fyrirsætum og tískupakki sem saug langar línur af kókaini af barnum og var alveg snarvitlaust, þá tók ég þann pól í hæðina að taka tónleikum aldrei alvarlega aftur og bara hlæja að þessu rugli öllu saman, það...