að vissu marki, þarf ekki að vera að maður sé neitt hræddur við að deyja fyrr en að því kemur ég held samt að maður eigi einmitt bara að geyma óttann fram til þeirrar stundar og nota adrenalín kikkið til að lifa af
kannski óttast liðið ekki dauðann, heldur endann á lífinu þeas þann máta sem það drepst á en ég skil þetta ekki heldur, þó ég vilji að sjálfsögðu lifa ágætlega lengi þá læt ég ekki ótta við dauðann (eða að slasa mig) stjórna lífi mínu
reykvíkingar vita ekki hvað veðrið heitir svo ef þeir ætla að ræða um það þurfa þeir að hlusta/horfa á veðurfréttir til að geta kallað hlutina (nokkurn vegin) réttum nöfnum
mamma mín ákvað hvernig ég klippti mig þegar ég var lítill, svo skyndilega skipti hennar skoðun á því hvernig ég var klipptur mig engu máli og þá réð ég því sjálfur svo pantaði hún líka bara fyrir mig tíma þegar henni hentaði þangað til ég ákvað bara að gefa skít í hana og skrópa í klippingu
ég held að mamma þín sæi hvort eð er klippinguna svo það skiptir ekki máli að henni sé sagt það en af hverju er mömmu þinni ekki slétt sama hvernig þú klippir þig?
ef ég væri í þeim sporum að mamma mín bannaði mér að fá mér bara einhverja klippingu þá myndi ég einmitt gera það og hún þyrfti líka að hafa sagt við mig að ég mætti ekki segja klipparanum að gera bara eitthvað, ég myndi að sjálfsögðu ekki spyrja mútter álits
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..