Ég hef reyndar dumpað strák út af sömu ástæðu, en til þess eins að láta mig finna fyrir því. Ég tók hann alltaf sem sjálfsögðum hlut og mat hann ekki að verðleikum. Endaði með því að ég kom skríðandi heim til hans með skottið á milli lappanna 2 dögum síðar. Og við erum enn saman. Ástæðan fyrir að ég gerði þetta var ekki sú að ég vildi særa hann, heldur frekar að sýna sjálfri mér að ég þarfnaðist hans. Þetta var mjög ‘auðmýkjandi’ (ef ég get sagt það, enska = humbling) reynsla og bætti...