2 ,,Þú ert ekki sem verst sjálf,'' sagði ég og reyndi að láta ekki bera á því hversu óþægilega mér leið. Þessi stóru, ljósgráu augu sem horfðu svo dáleiðandi á mig um leið og þau sögðu: ,,Kysstu mig, ég veit að þér langar það.'' Hún sveiflaði til næstum hvítu hárinu og gekk ögrandi nær mér.