-Vængbrotinn- Nú dögun er horfin að nýju á braut niðdimmt myrkrið hylur mína sál lífið aldrei hefst, horfið í aldanna skaut hef ég engan neista, til að tendra mitt bál. Eldurinn kulnar og krafturinn dvín kalt er mitt hjarta og dáið nú horfandi aftur, ávalt til þín og hryggur ég brenni, enn eina brú. Vinir í vanda, eru ei mínir vilja þeir aldrei, heyra mín mál aleinn ég stari, á mínar hryggu sýnir alla gleði vantar, í mína aumu sál. Vængbrotinn ég skríð í skugga skotið hjartað blæðir blóði...