Augun opnast hægt. Þetta er dagurinn, sá sem ég hef verið að bíða eftir í svo mörg ár, eða hef ég verið að því, æjji það þíðir ekkert að hugsa svona. Ég er að fara að gifta mig á eftir, klukkan 3 ef við ætlum að fara eitthvað nánar útí þetta. Ég tegi mig í símann minn, vá hún er bara hálf 7, hmm ætti ég að reyna að sofa lengur? ehh það hefur ekkert uppá sig ég hvílist ekkert uppúr þessu. Ég íti sænginni varlega til hliðar og sest upp, teigi tærnar niður í inniskóna og stend upp. Alein í...