HEhe :) takk fyrir það, en það eru einfaldlega ekki allir eins.. “svartir” og við erum :P Mér fannst fyrra ljóðið vera ég og finnst það enn, það endar illa og já ég læt allt enda illa, (sjá sögurnar mínar). Að vísu er ég stolt af mér að hafa loksins getað látið ljóð enda vel, þar sem ég hef fest mig of í þeim sporum að ljóð ÞURFI að enda illa, en það er ekki satt. Ég held mig við seinni, en læt hina flakka með, kannski sem 2. kafla?