Já, já, sængin er mjög létt og ég tékka svo ört á henni, ég er ekki neitt smá paranoid, og ég vakna í hvert skipti sem hún hreyfir sig. En hún setur sængina aldrei yfir andlitið nema þegar hún er alveg vöknuð. Þetta er bara einhver leikur hjá henni, að fela sig í sænginni. Svo er svo fyndið, hún frussar meira að segja þegar hún grætur. Þá kemur “Buhuhu.. fruss, fruss, buhu, fruss, huhu….” Litli snillingur <BR