Kallinn dó…, mér þótti vænt um kallinn… *væl* sniff, sniff. Það er eina myndinn sem ég hef “grátið” yfir. Hef ekki horft á “væmnar” myndir eins og titanic, allavega ekki náð góðu sambandi við persónurnar. En í S.P.R. náði ég sambandi við persónurnar og lifði mig betur í söguþráðinn ( og ég var ekki hálf-sofandi þegar ég horfði á hana).