Ekki þá ætlast til þess aðrir geri það. Þegar átt er í viðræðum við fávita, er ekki hægt að ætlast til að hinn aðilinn rökstyðji, né er punktur í að rökstyðja mál sitt, því það er vita vonlaust þar sem viðmælandinn er fáviti. Og talandi um að vera með leið á einhverju, nú skilurðu kannski af hverju fólk er pirrað á því að fólk utan sorpsins er alltaf að segjast vera betri en við því að hvað höfum við eiginlega gert? Svarið við þessu má finna annars staðar í korknum. Þar sem mér leiðist að...