Skemmtileg tilviljun, því mér líður nákvæmlega eins þegar ég tala við þig. Þú þykist vera yfir mig hafinn sökum þess hve gríðarlega virðingu þú berð fyrir allri tónlist, óháð því hversu ómerkileg hún er. Svo sakaru mig um dónaskap og hroka en veður sjálfur uppi með bullandi hroka og dónaskap en segir svo bara: “Nei djók, ég var ekkert að meina þetta” þegar þú ert búinn að mála þig útí horn. Ég vil heldur ekki að fólk sé að rakka hvort annað niður, enda er enginn að amast við ummælum mínum...