ææ, sæt. Nei ég hata þessa ,,hlú að hvoru öðru í myrkrinu ástarþvælu“. Þetta ljóð ætti að vera viðurstyggilega væmið og persónulegt en er þó ekki. Enda held ég, þó ég þekki þig ekkert, að þú sért ekki þessi litla stelpa sem leitar ,,týnd í þessu endalausu myrkri” af ást. gæti þó verið. ég næ heldur ekki: í þessu endalausu myrkri, er þetta rétt orðað. ætti það ekki að vera í þessu stöðuga myrkri eða óendalega myrkri? Veit ekki alveg hvað mér finnst passa. Mér finnst þetta bara svolítið...