Þetta var líka orðað svo sérkennilega, eins og þau væru sofandi. Fyrst þegar ég las þetta þá hugsaði ég bara ‘æi, urðu þau svona þreytt’ eða eitthvað álíka, svo þegar ég var komin í næstu línu… ‘nei, bíddu við, það gengur ekki alveg upp… bíddu aðeins… nei… NEI! æi, hún… hún drap þau! æi…’ Þetta var fáránlegt, ég gerði mér ekki einu sinni grein fyrir því að þau hefðu dáið og var svo ánægð þegar ég las þetta fyrst að þau hefðu lifað