Óttaslegin nóttin geymir ásjónu þína stílhörð fötin skýla útlínum mjúkum fjarvera okkar verður sárleg þrautarpína andi okkar opnast er við einveruna ljúkum þú glóir af lífsorku sem mannfólki skortir snerting þín ristir neista í blautu báli einsemdin skilin eftir og þögnin gortir sálirnar tengjast meðan hjörtun tala sínu máli
Ófeimið fasið svo frjálst og fagurt faðmar mig til sín inn í tilveru bjarta augnlitið kynnir sig svo saklaust og magurt brennir sig djúpt inn í mitt óreynda hjarta með smásjá gandskoðar mig til að finna galla ómetvituð þráir að finna lasta eða á mig klína eru prófin fyrirfram ætluð fyrir mig að falla? tenging okkar borar sig hægt inn í sálu þína skrúfa nú á ástartungu hljóðdeifi kaldan til að vekja ekki fóstrið sem viðhvæmt sefur hugur þinn flakkar með riddarann óvaldan endar á þeim sem...
Gervifólkið í kring býr til gleðilegt bros batterís hláturinn kviknar hressilega vélrænn litað hárið flaksar fersklega í sjávargolunni silicon brjóstin gefa barninu G-mjólk á spena ilmefni afdala verksmiðju pína kynhvöt tryllta gervifrjóvganir æxla næstu kynslóð manna getnaðarvarnir gera athöfnina að íþróttagrein gúmmídrjólar og egg kæta kynsvelltan landann uppblásnar eiginkonurnar prjóna nælonsokka á kvöldin fullkomin plastbörnin verða vinsæl og vinamörg skemmtistaðir verða of háværir fyrir...
Hjarta mitt er að reyna að blæða út droparnir drjúpa út í spegilslétt hafið sjávarseltu hjartanu er gætilega lyft upp látið til þerris í lykillausri hvelfingu fær aldrei aftur að líta dagsins ljós reyni að stálherða sálina og brynja hjartað finna ekki lengur til samkenndar þeirra sjúku smjatta frekjulega horfandi á hungurdauða barna ástbrynjaður riddari ríðandi um á hesti úr plasti saklaust augnarráð þitt bræðir þetta allt burt og hjartanu heldur áfram að blæða
Brosandi fölsk með gyllta tungu syngur himneska tóna sem hreinlega óma með ískallt fasið kallar mig gúngu líf mitt endar í sínum dýrðar ljóma kröfurnar aukast og svefninn hverfur streitan magnast og magasárið sverfur klapp á kollinn og sjálfsmyndin öskrar hreyfingin stöðvast og búknum blöskrar eftir sorgarinnar fljóti stíg uppí bátinn barnið horfir óttaslegið framan í mig augu mín úrskurða þennan líkama látinn heldur kanski að ég vilji ættleiða sig
Vatnsgáran speglar andlitsins línum varpar glitrandi geisla með augum þínum hulunni sveipað af mínu alsbera hjarta slær blint með þrjóskri vonarglætu bjarta mönnum hefur verið fórnað af minni sökum notið hinnsta koss ástvinar með vörum rökum nafnið sem kennt er við hafsjóinn kalda geymir sumarsins yl fyrir fáa útvalda
Eldrautt hárið flaksar svo frítt fölnandi voninni er sífellt strítt glóandi ástin þerrar gömul tár líknar veiku hjarta og græðir sár fólkið hræðist hinn eldspúandi dreka skortur er á riddurum til að hana fleka ég stíg á hest og ríð vopnlaus óhræddur þakka lífinu fyrir á fá að vera fæddur drekanum bregður í brún við ásjónu mína átti von á herjum manna til sárlega pína við undur djúpan koss breytist í fagran svan leiðumst útí nóttina því fortíðina enginn man
Minn dýrasti vinur um aldir og ævi þitt hjarta ég reyndi sífellt að vinna kreisti verðlaus orð úr síbrotnu hjarta þér leist ekkert á umbúðirnar slepptir því að opna pakkann sýndi þér hlýju þegar þér var kallt hlustaði þolinmóður á þinn málglaða hug gleymdi lífsins sorgum í náveru þinni setti þína hamingju ætíð framar minni felldi aldrei tár í nærveru þinni þínir kámugu puttar handléku hjarta mitt en sum óhreinindi hverfa víst aldrei
Sorgmæddi trúðurinn gengur inn sviðið reitir af sér brandara og skemmtir fólkið gleymir áhyggjum sínum og eymd grætur af gleði með tárum úr skíragulli eitt sæti fyrir miðju tekið frá hverja stórsýninguna á fætur annari hann starir á autt sætið með brostið hjarta veit að miskunarlausir fuglar sorgarinnar myndu hætta sinni hreiðurgerð og fljúga á braut ef veran aðeins kæmi eitt guðdómlegt augnarblik myndi hún hefja sálu hans upp til himna fylla lífsins anda af dýrmætu súrefni móta hið fyrsta...
Auðvelt reynist að sjálf-ljúga sig ódýrum blekkingum um glópagullið sem glittir við enda regnbogans svo gremjulega nálægt að við getum næstum snert það sumir halda í lófa sér alla ævi tíma ekki að gægjast af hræðslu við ískaldan raunveruleikann sem snjóar á okkur öll og síðan bráðnar hamingjan finnst ekki í fjölgun mannkyns né í sálarfélaga sem má faðma á kvöldin heldur birtist fyrst í innri sátt við sjálfan sig þegar enginn sér finna ekki til þarfar til að upphefja sig á kostnað hinna...
Harmþrunginn af heimatilbúinni sorg leita leiða til að hug þinn gleðja trúlaus á menn og guði þarf ekki að matast né drekka sólarupprásin má taka sér frí á morgun ég er titrandi dópisti sem þarf minn skammt feimið bros þitt nægir út mánuðinn saklaus snertingin árið á enda þú öll um þessa ævi og næstu það þýðir víst lítið að væla ég neyðist til að ást mína bæla
Gamall maður sér skýrleikan naktan dýrkun á fegurð andlitsins felur sig djúpt í grunnri vitundinni lánaðuð frá pabba flokkum sálir eftir pökkuðum umbúðum sem tilviljun ein ræður handbragðinu sumar glóandi gjafir eru aldrei opnaðar lítum á lífsförunaut sem þjóðfélagsstöðu sem má ekki vera fyrir neðan okkur sjálf viljum vera öfunduð af vinum og systkinum sanna fyrir foreldrum að þú ræður ríkjum á fjarlægri vetrarbraut sem nú kallast heimili í sambýli við geimveru sem enginn skilur lyftu þinni...
Stingandi flugbeitt orðin eru farin að mynda blæðandi sár farsíminn er minn hataðasti hlutur dreymir um að maska hann í mola mín fegurstu orð eru gullfalleg í dag en asnaleg desperation á morgun ef náungi væri yrði hún pottþétt lamin en hver gæti meitt svo dýrlega veru gef hjarta mitt á diski og rauðvín með með munfylli þú pantar sálina í desert það þykir víst cool að þekkja eldri unga menn á uppleið sem eiga allt ég er brothætt stytta á ystu nöf sé engan standa hjá með límtúpu ég er dótið...
Í hringiðu öskrandi misnotaðra sála hljómar seiðandi undurfögur englarödd djúpt inn i rökum niðadimmum helli leynist hlý snerting ásamt loforði um koss dularfull brún augun segja sára sögu um eitt sinn útskúfaðan svartan svan sem hóf sig á loft úr fúinni tjörn sveif tignarlega upp fyrir fjöllin blá stefndi út á rúmsjó að ystu sjónarönd med sláandi hjarta lauslega bundid um halsinn hverfur hægt inn i gullrauða morgunsól stend eftir á bjargbrún og vinka med trega hjartlaus með fölnandi sál i...
Ókunnugt fólkið kvæsir og reynir að klóra eins og innilokaðir kettir í nauðvörn samkeppnin um brauðið brjálar menn eitrar falleg gildi og gamlar venjur stressað álagið skapa heimatilbúin bros ómetvituð opnum hurðir og lokum síðan setunni kuldaleg kurteisin flæðir um stræti og torg göngum ákveðin framhjá fátæklegu plastpoka fólki geislum af velgengni og lífið snögglega skánar sorg þeirra verður v-power á hamingjuvél hugans gráturinn breytist í hlátur og bjartsýni kviknar ég held að plastpoka...
Hver er besta aðferðin? Ég skráði mig á fyrsta júdómótið á laugardaginn í -73kg en ég er 76kg. Er séns að svellta/þurrka sig um þessa þyngd? Hvernig færi maður að því? :)<br><br>Cruxton “True words are never spoken”
Slegið til veislu er veran birtist fuglar hefja söng og vora tekur í brjósti napur stormurinn slær höglin taktfast við silkimjúk hjartaslög hennar himininn birtist bláleikandi fagur örstutt náveran og saklaus snertingin mettar þúsundir kynsveltra munna himneska veran er nú farin á braut ómeðvituð um sína glitrandi slóð lífshræddur veruleikinn snýr aftur stingurinn innra með mér magnast með tímanum myndar feigðarsár sár sem aldrei grær líkaminn mætir hlýðinn til vinnu hugurinn leikar frjáls...
Ófrísk mannbrosin tala um gleðilega ást sjá þau virkilega ekki andlitin sem þjást stóðu fyrir viku í rigningu með hárið þurrt gráturinn særði skynlausu dýrin í kring þjáningin gleymd líkt og pólítík fyrir jól róleg sitjum við í fantagóðum vinnum hrindum öllu um koll og hlæjum og bendum fólkið í kring horfir og fattar ekki djókið við yppum öxlum og syngjum öll í kór ísland ögrum sko… epli stungið upp í kjaftinn og við borinn fram verði ykkur að góðu hrækjum vingjarnlega á gamlar konur í garði...
Á gleðistundu þar sem drukkinn er mjöður sötra ég svita og tár þjóðverja sit einsamall í kunnuglegri mannmergð á að vera umkringdur mínum kærustu vinum einmanaleikinn syngur með hljóðdeyfi grínast við þá til að sýnast ókey fagna því að skreppa niðrí bæ geta týnt þeim í ölvaðri þoku næturbörnin drekka flóaða mjólk ég sest á koll og fæ mér sopa úr spena morguninn að renna upp og kálfarnir dansa jórtra þess á milli hálfum hljóðum bíða þar til bóndinn kemur ég hlakka til að vera einn
Skelfingin og óttinn við að vakna næsta dag símögnuð þreytan deyfir ónotaða vöðva ég er helsært dýr í útrýmingarhættu byrgi inni sorgir fólksins í kring titrandi geðshræringin fellir mig niður lekandi augun við að gefast upp ákveðnu handartaki ríf upp hraustlegt brjóstið fjarlægi blóðugt sláandi hjartað set moldugt grjót í staðin augun vakna glóandi skýr og ákveðin sviplaust andlitið hvorki sveipað sorg né ást horfi daufur á grátur misþyrmts barns í angist sinni togar í buxnaskálm mína biður...
Slímug slepjan rennur niður munnvikið lífsbarnar hendurnar núa fyrrverandi augu ungs manns úfið hárið flaksar gráfölt hrjúfar kinnarnar minna á kaktus ísilagður vindurinn nístir bein með titrandi höndu leitar í rifnum vösum að leyndum gullkistum Mídasar konungs nefið lekur þunnum dropum sem enginn saknar vitið lifnar við aðkomu ungra manna með hund með sárum lífsvilja í brjósti biður þá um mat þeir hlægja og henda samlokubroti á jörðu hundurinn fúlsar en ekki blessaður maðurinn stoltið fokið...
Silkimjúkur vanginn speglast fullkominn barnslegt brosið logsuðutæki á brostbitnar minningar opnar verðtryggða bankabók í földnum gleðibanka hjartans hún er Vaxtalína Búnaðarbankans lélegir vextir en töff bolur finnst kúl að eignast plastkort í fyrsta sinn kemst í hraðbanka ég er krumpaður fimmhundruð kall í vasa róna breytist í mentólspritt meika það ef mér er gefið til baka hjá dópdíler ríkisins fyrir smokka á tilboði
Nýstraujuð silkihvít skyrtan colgate brosið snöggbræðir Vatnajökul stælltur margverðlaunaður VSOP rass dúx í djammdansi JónPéturs & Klöru geng framhjá honum en skyndilega stöðva! það er biðskylda og hægri regla og… Guð lemur mig fast í hausinn með skóflu ranka við mér heima hjá honum í himnaríki englarnir syngja svo fallega allt í kring hlýlegt bros væntumþyggju umleikur andlit hans augun glitrandi perlur svartnættisins eldfjöll gjósa og virkjanir bresta Davíð Odds. slær til fréttamanna í...
Stunda öruggt kynlíf með gúmmídrjólum uppblásna gervikonan horfir öfundsjúk á pússa fölsku tennurnar sveittur á kvöldin leikarahlátur kreystis upp við brandara yfirmannsins býð dömunni fínt út að borða og panta svikinn héra afhverju silki þegar þú getur valið poyester? blikka flottar dömur á Glitnis tryllitæki þær kikna í hnjánum vegna einræktaðrar lyktar úr flösku fitugt löðrandi lakkspreyjað hárið flaksar dautt sólgleraugun verður sjálfsvörn gegn augnráði mamma þekkir núorðið bara Nokia...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
