Ávextir sakleysins liggja undir skemmdum bitur fræin uppþornuð óplægðir akrar eins langt og augað eygir hlýr vorvindurinn sópar burt sorginni flytur hana langt á haf út drekkir henni loks í seltum sjó fullum af lífi
Í fréttum nýlega var 26ára karlmaður af vestfjörðum dæmur í 3mánaða fangelsi fyrir kynferðisafbrot gegn 3 stúlkum…eða því sem samsvarar einn mánuð á kjaft. Það sem vekur furðu er að í einu afbrotanna ákvað ríkissaksóknari að falla frá kæru vegna þess að brotamaðurinn var 15-18ára þegar glæpurinn átti sér stað. Einnig finst mér óskiljanlegt hvernig hægt er að dæma mann í 3 mánaða fangelsi fyrir þessa grófu kynferðisglæpi gegn stelpunum sem voru framdir þegar þær voru aðeins kornungar. Gerir...
Hvað myndi góður og öflugur crossari kosta? Er hægt að bruna á svoleiðis tryllitæki allan ársins hring? Ég veit frekar lítið um þetta, en mér skyllst að fólk taki annaðhvort hjól með tvígengisvél eða fjórgengisvél. Hvort finnst ykkur skemmtilegra? Hvar er best að leita að notuðum crossurum? Afsakið fáfræðina! :-)
Án söknuðar yrði vor saga ei sögð síðla nætur ráfa um leitandi að svörum tómleg tillitsemin ávall í heiðri höfð tæmist öll von af þínum mjúku vörum spurningar án svara óma allt í kring hendur fálma í svefni eftir köldu laki sumir endurskýna ást sína í gylltum hring aðrir bera þungan kross á sínu bera baki aðkeypt afþreyingin étur sálina hráa ælir út skerandi einsemd á vökunóttum logandi óttinn lifir í hjartanu smáa lifandi þráin smitar mig skæðum sóttum
Skilnaðurinn herjar hvíldarlaus á mig heyri í honum meðan ég vaki særir mig liggjandi í svefni með nafn þitt á vör skýtur mig úr leyni með gylltum boga svífandi örin sker kalda næturgoluna sé hana á meðan ég sef hrukkur myndast og hárin hvítna hvítleitt andlitið afmyndast hægt blóðið í æðum þynnist út með vatni lystarleysið segir frumum upp störfum dregið er fyrir og öllum gluggum lokað loftleysið kæfir niður gleymdar minningar læstur inni með dimmu ryki sem félagsskap vakta símann ef þú...
Uppþornaður skaufþurr hálsinn tómur stynur upp gleymda tóna liðins sumars þegar yndisfögur ástin óx úr grasi sáði fagurgrænni hlýju yfir fólkið í kring haustið knýr þá vitru til að grafa sig niður í volgri jörðu kúra þeir heppnu saman eiga saman öfundsverð jól með ánægju út að eyrum ég reika um ofanjarðar ráðvilltur nakinn leitandi að ástæðu frosinna tára blár af kulda leita að fokheldu skjóli meðan kuldaboli blæs á mig kaldri kveðju
Heimurinn riðar blindfullur til falls allt er týnt og tröllum gefið nístandi svitaborinn sársaukinn sturtast hægt niður í klósettið tárin streyma niður mína rjóðu vanga með hljóðdeifi öskra á hjálp líkaminn titrar af sárum ekka meðan þú horfir á uppstoppuð í útrýmingarhættu nýr dagur fæðist óvelkominn í heiminn leitar sér að einstæðum foreldrum til að hrella lappirnar ganga til vinnu en hugurinn eftir heima tómur hausinn hlær gervilega á fullum launum af útþynntum bröndurum yfirmanna með bindi
Tvær systur í Bandaríkjunum (24ára og 20ára) voru dæmda á dögunum fyrir að draga kisu, sem heitir Garfield og barðist um hæl og hnakka meðann hann var dreginn, inn á leikskólalóð þar sem fjölmörg börn voru við leik og hengja kisuna með snúru fyrir framan öll börnin!! Maður á varla til orð… http://www.cnn.com/2002/US/Northeast/10/29/ca t.hanging.ap/index.html
Snjórinn bráðnar hægt í koparlokkum þínum kyngir niður á allt í kring feiminn þorir ekki að kyssa þínar röku varir frostið heldur niðrí sér andanum vindurinn þorir ekki að bása ekki á meðan þú ert í heimsókn þramma móti vindi með rauðleitt veðurbarið andlit hleyp af öllum lífs og sálarkröftum hálfgrátnar minningar elta mig á röndum sting þær allar af holdvotur í fæturna fögur ásjóna þín speglast í hverjum einasta polli dagskrárlok RUV bjóða góða nótt tómleikinn heimsækir mann óboðinn heim...
Þrátt fyrir að ýmis dýr séu bönnuð hér á landi s.s. slöngur, köngulær, eðlur ofl. þá eiga margir hverjir svoleiðis gæludýr engu að síður. Er til einhver “grár” markaður hérna þar sem auglýst eru afhvæmi þessara dýra til sölu, eða þarf maður að þekkja mann sem þekkir mann? Mig dauðlangar nefnilega svo í lítinn krúttlegan simpjasa :o)
Stafrænn hugurinn svífur meðal fjarlægra sólkerfa reiknandi kvaðratrótina af einum með endalausum aukastöfum brennur yfir afslættinum við búðarkassann í Bónus kór auglýsinga syngur ljúfa tóna í eyrun köld með rámri röddu syng með þótt ég kunni ekki textann slefa yfir hamingju brosandi módela á neytendapökkum fylli körfuna af verksmiðjuframleiddum lífsgæðum í nafni Vísa, föðurs og hinum heilaga anda amen hjartað tekur kipp er innheimtumenn banka hömlulaust hrægammar svífandi miskunnarlaust...
Spegilsléttur líkaminn iðar svo skemmtilega af lífi í kvöld mun ég loks gera mér glaðan dag fylla hjartað af félagskap löngu gleymdra vina salta niður sorgir og hefja gullgröft góðra stunda píni í mig bragðvonda vökva til að vera í stíl hrópa upp bældar hugsanir öllum til ómældrar ánægju með lokuð augun svíf ofar hinum gráa hversdagsleika vakna upp frá dauðum með eldspúandi ófreskju ofan á bið fallega um friðarviðræður veifandi hvítum fána dýrslegt augntillitið skýtur neisum með urrið grimmt...
Vitið þið hvort hægt sé að nota joystick þegar maður er að fljúga flugvélum? Held það myndi fækka flugslysum af minni hálfu…<br><br>Cruxton “True words are never spoken”
Gróðurset vandlega heilbrigt lítið fræ vökva það með allri minni ástúð og hlýju held því fast upp að mínu fátæklega hjarta skýli því fyrir votu veðri og hvössum vindum feimnir sólargeislar læðast framúr dúnmjúkum skýjum glitrandi droparnir speglast sem dýrnidis perlur moldin kveikir líf í litlausri frostbitinni jörðu stilkurinn sprettur upp svo fagurgrænn af listrænum þokka springur út eftir Guðs litabók í öllum hans skærustu litum en sum litskrúðustu blómin eru lyktarlaus með öllu sumt...
Leigi einsemdina burt á video formi grafkyrr samvex sófanum heilt ævikvöld fullkominn heilinn þyrstir í að skapa fegurstu hluti sem mannkynið elur af sér blábjartur bjarminn geislar á mjúkum vanga fagurt brosið kyssir kalt spegilslétt glerið fagurblá augun speglast tómu rafmagnsljósi hugsunin slökknar til að spara orku næsta dag plantar sér á færibandið og hugsar hvað gerði ég nú í gærkvöldi?
Hið fátæklega líf horfir á mig svo agnar smátt vill fá að vita hvaðan óhamingjan rótum sprettur þráir að snerta þennan líkama sem óðfluga blæðir út langar að þerra útgrátin augun sægræn og himinskær bara ef heimurinn væri eins falleg og hugsun þín myndu þá sólrósir springa glitrandi út eftir regnbogans litum myndi þunglyndið gleyma sér í gleðivímu félagsskapar myndi hlátur breytast í grátur þótt kjánalegt sýndist ef fas mitt gæti platað hug þinn enn eitt skiptið sveipað hulu yfir mína...
Brostið hjarta leitar ævina á enda á vit leyndra ævintýra og litfagra drauma týnir sér í dagdraumum með augun sljó sekkur dýpra inní myrkvað sjálfið tómt fikrar sig í svefni nær hinu skæra ljósi ljósi tærleika og áður vaknaðra drauma snertir ástvin en finnur alls ekki neitt því ég er ekki hér, aðeins fölbleikur líkaminn vorkunin og vonleysið skera djúp sár blæðandi reyni að brosa framan í heiminn hversdagshetja sem vinn litla sigra orustan er framundan en stíðið endar aldrei
Gjörðir liggja fyrir dómi þegar ævin er dæmd orðin og hugurinn grafin niður í helga jörð flesta dreymir um að deyja með fullri sæmd gærunni klæðst til að sameinast drottins hjörð eftirlifnadi ástmey heimsækir garðinn helga snævi þakið teppið heilsar með kaldri kveðju grætur dýrum tárum sem bræðir sig gegnum jörðu brátt munu endurfundirnir ylja frosinni kistu
Fullnægður líkaminn rís upp heilbrigð sál sængurfötin blautbúin fannhvít frá fönn þriggja barna heimavinnandi læðan vælir bíðandi eftir tékka frá kvennsömum fresslúser loftið blandað vínlykt þagnaðra brandara sitjandi á strigastól reykir blauta sígarettu rúnkandi sér ljós bjartsýni og velgengni einmana sæðið núir á sér augun af vonbrigðum glottandi málverk eftir nóbody hengur uppi skakkt afi uppi á himnum reykspólar í burtu á spítthjólaskýji blóm í glugganum horfir í hina skuggsæla áttina...
Ég sit hjá þér, hlustandi á orð sem særa andlit mitt sviplaust en hjartað grætur sjálfsmyndin brotin en hvað segir þú mín kæra? svefninn leggur mig í einelti eylífar nætur dagurinn líður áfram meðal deyjandi vera barnlausir spurja sjálfa hvað skal síðan gera? köld sængin spyr mann forvitin hvernig gekk í dag flaskan tóm endurspeglar hvað allt er manni í óhag brjóstið öskrar og maginn vælir sárum tónum ærandi þögnin yfirgnævir invortis hljóma deyjandi metnaðurinn gerir menn að rónum minningin...
Gengur með götótta vasa með hlýhug í brjósti geymir ljósmynd af henni næst hinu ástarsjúka hjarta brosir ókeypis framan í nýbakaða sólargeisla með svangan maga svífur sæll á meðal vegfarenda stræti og torg glitra nú með fagurbláum bjarma í miðju öngþveitinu staðnæmist hægt lokandi augum finnur barnsungt hjarta hennar slá í fjarlægð veröldin staðnæmist við kalt glerið slétt augun endurspegla skínandi hálsfesti ætluð æðstu gyðjum þráin fyrir að gleðja bítur fast í sársvanga vörina af öllu afli...
Stálbúrið varpar línukenndum skuggum röndótt brúnkan málar andlitið fölt sönghljóðin kafna rámri whiskey röddu heitir sólargeislar sjóða sáluna sundur vorgolan leikur um fitugt fiðrið grátt glirnurnar stara móts við himin vonaraugum búrið opnast lafurhægt eins og í leiðslu reiðir sig til flugs lúsugir vængirnir blaka nú stjórnlaust af lífi flýgur upp til frelsis móts við gullrautt sólsetur rám röddin syngur fegurstu tóna nýfædds sumars
Sumarið flýtur áfram hljóðlega framhjá glataðar stundir renna niður tærann lækinn enda í ós hafsjós löngu gleymda hugsana stöku menn sjást stinga sér til sjávar buslandi blautir leita að týndum augnablikum fyrir skrifaðar hugsanir sem urðu aldrei að orðum gamall maður á dánarbeði mælti eitt sinn: “Ég sé ekki eftir þeim orðum sem ég sagði meðan ég lifði -heldur þeim sem ég aldrei þorði að segja”
Kónguló hugans verpir og bíður átekta vefur þykka vefi sem hugmyndir festast við étur þær skástu af bestu lyst og ropar brosandi ánægð horfir á mig og vill desert vex og dafnar svo ört að höfuðið tútnar út labbandi Conehead biður um herraklippingu vefirnir þekjast yfir heyrn mína og sjón eldheitur koss færir mér óvænta heimsókn karlkyns kónguló skríður upp í munninn frjóvgar anskotahlutinn í höfði mér fyrir vikið er étinn sem dýrasti desert hausinn minn springur eins og ofsoðið egg feimið...
Dreymandi kvíðinn bíð eftir aftöku vona að hún taki fljótt af án sársauka þeir óla mig rólegan niður í rafmagnsstólinn þú starir ásakandi á mig í gegnum glerið skömmin beinir augun mínum tómlega niður ættingjar fórnarlambsins sitjast niður hljóðir presturinn muldrar bænir meðan hárið rakast niður boðar náungakærleik og hinn heilaga anda klukkan á veggnum slær mín síðustu hjartaslög samviskan kinkar kolli til svartklædds böðulsins lítið tár tileinkað þér rennur niður vangann straumurinn...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
