Minn köttur er svartur og smár, ég hann elska þó hann eigi er knár, hann sefur og bregður á leik, það er eins og hann sé eitthvað “feik”. hann mjálmar og syngur hástöfum daginn, þó hann ekkert mjög við það er laginn, hann borðar og étur sem á við fimm tonna gaur, samt hann er mjór og fínn sem pikkfastur staur. hann liggur hlið mér við á góðum kvöldum, en kurrið í honum er eins og brim í sjávaröldum, hann er kisuskinn sem fíla ég feitt, hanns ljómi er nógur til að ekki hendi hann neitt.