Ég hef spurst fyrir á öðrum spjallvef sem ég stunda og flestir þar segjast vilja vera leiðréttir. Hvernig veit maður hvort manneskjan vill eða vill ekki vera leiðrétt? Talandi um að setja sig í spor annarra, ætti sá með lesblinduna þá ekki að geta fattað að leiðréttarinn veit ekki að viðkomandi er með lesblindu? Þegar ég leiðrétti þá er ég ekkert að flagga kunnáttu minni eitthvað sérstaklega, ég er að reyna fá fólk til að tala og skrifa RÉTT mál.
Það er kannski bara ég en mér finnst vinsamleg ábending ekki vera gagnrýni. Það er munur á því að rakka niður fólk, sbr. jerico-dæmið, og að benda á um leið og maður svarar efninu. Við erum greinilega bara ósammála.
Ókei, en hvernig veit maður að manneskjan sé lesblind eða löt þegar maður les textana? Hvernig veit maður að þegar manneskja segist vera lesblind sé að segja satt en ekki að ljúga af því að hún nennir ekki að pæla í þessu? Og já ég hef ekki kynnt mér lesblindu mjög vel, geri bara ráð fyrir hlutum svo ég tek þetta bara til baka.
Mér var kennd kurteisi og ég reyni alltaf að vera eins kurteis og ég get. Ég er ósammála því að það sé dónalegt að leiðrétta og hjálpa til við að halda tungumálinu við. Hvort sem manneskjan á við námsörðugleika að stríða eða hefur búið lengi erlendis þá gæti alltaf verið að manneskjan lærði af því að vera leiðrétt og geri sömu villuna ekki aftur. Eins finnst mér að þeir sem eru með lesblindu ættu að fara betur í gegnum textana sína áður en þeir senda þá inn. Reyndar finnst mér að hugi ætti...
Sammála því að það ætti að taka upp eitt tungumál, en það er ekki að fara að gerast. Þar af leiðandi ættum við að reyna að halda í það sem við höfum fyrst að það er ekki verið að fara að breyta þessu.
Ég er alveg sammála því að þegar einhver biður um t.d. ráð á /romantik að þráðurinn eigi að snúast um það en ekki stafsetninga/málfræðivillur. EN það þýðir ekki að villurnar eigi bara fá að vera í friði. Ef einn er búinn að leiðrétta þá er það nóg. Málfræði og stafsetning þarf að vera tipptopp til að varðveita tungumálið svo það fari ekki út í vitleysu.
og verður sá einstaklingur að fá að fínpússa kunnáttu sína á móðurmáli okkar á eigin hraða án afskipta annarra. Fólk lærir ekki ef því er ekki bent á mistökin. Maður lærir af mistökum, en maður getur bara lært af þeim ef maður veit af þeim. Ef manneskja er ekki með góða íslenskukunnáttu vegna dvalar erlendis þá myndi ég einmitt halda að leiðréttingar væru af því góða. Þ.e.a.s. jákvæð gagnrýni, ekki uppnefni og álíka. Hvernig getur maður vitað hvort einhver sé með námsörðugleika eða sé...
Ég byrjaði með kærastanum mínum þegar hann var með spangir. Á undan því var ég að dúlla mér með gaur sem var með spangir… Svo nei, spangir skipta ekki máli.
Það sem er mikið fyrir einn er ekki endilega mikið fyrir aðra. Mér finnst 4-5 mjög mikið. Bætt við 11. júlí 2008 - 21:08 Eða, kannski ekki MJÖG mikið, en samt slatti.
Hvernig símtali er Peyton að bíða eftir? Myndi einmitt halda að hún væri ekki að bíða eftir neinu símtali, held að Brooke hafi verið að fá símtal frá ættleiðingastofunni og Lindsey frá einhverjum lækni um að hún sé/sé ekki ólétt.
Að leiðrétta og rakka niður er ekki það sama. Að leiðrétta er gott, það kennir manneskjunni og hún lærir þá kannski að skrifa rétt næst. Og það er alltaf gott.
Vá, þegar ég var lítil með stutt hár þá var aaalltaf verið að segja eitthvað svona við mig og ef þetta var kall þá sagði ég “Ég vil fá svona, frú” eða álíka :P hehe
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
