Ekki nóg með að hann benti á hana, heldur sagði hann “sérstaklega hún” eins og hann þyrfti ekki að yrða á hann. Hún getur kært. Ég vona að hún kæri. KÆRÐU, FRÉTTAKONA, KÆRÐU! (ég man ekki hvað hún heitir heldur.. :/) Hann gekk algjörlega fram af mér. Í fyrsta lagi með að vera svona sjálfselsku or hrokafullur, með diskinn á lærinu helminginn af þættinum, og að tala í sífellu ofaní spyrlana. Síðan þegar hann sagði þetta missti ég bókstaflega andlitið, ásamt móður minni, og ég spurði mig hvort...