Ó, hve mjög ég hata helvíti og þig, Líkaminn nær bata en hvað með mig? Eitt sinn þér ég unni af öllum krafti og mætti já eitt sinn það ég kunni þar til einn dag, því ég hætti Er hönd svo heit og skjálfandi skall á vanga mínum Sótillur, blautur, bölvandi flæddi blóð úr vanda þínum. Ringluð og laus við vitið mín fyrsta hugsun þú. Samvisku minnar var bitið hvað hafði ég gert nú? Ó, hve mjög ég hata örin mín og þig Líkaminn nær bata en hvað með mig?