Grein þín hljóðaði svo: Jæja hérna kemur enn eitt söguljóðið, og þetta hefur verið að flækjast í langan tíma fyrir mér, komið nú með ykkar álit! Kveðja, Abigel Ég geng í hvítum snjónum Himinn og jörð mætast, klæða mig í hvítu sparifötin og mynda órjúfanlega heild í kringum mig. Birta þeirra sker mig í augun. Ég dáist að fötum þeirra langar að eiga samskonar Ég tek snjóinn og býr úr honum kjól. Síðan svíf ég upp til skýjanna. Þar koma englarnir og leika við mig, og er ég á endanum þreytist...