Hvað erum við annað en lífræn vélmenni?

Hvað í ósköpunum er svona lifandi við tré, mosa eða myglusvepp?

Bætt við 9. maí 2009 - 14:08
og munum að líf er ekki það sama og meðvitund.

Það er í raun léttara fyrir okkur að skilja að vélmenni geti verið lifandi þar sem við höfum virkilegan möguleika á því að skapa gervigreind í þeim, sem gefur þeim kannski vott af meðvitund sem einkennist hjá dýrum, sem aðrar lífverur hafa ekki

Ég er í prófum núna, ég ætla að lesa mér til um tölvuveirur að þeim loknum og sjá til hvort ég myndi flokka þær sem lifandi eða ekki. Ég er sammála því að það er ekki allt of mikilvægt að geta skilgreint hvað er líf og hvað ekki í jaðartilfellum, ég vil bara segja að miðað við vissar skilgreiningar mætti segja að líf hafi verið búið til frá grunni á tilraunastofum. Þetta skiptir líka svolitlu máli varðandi fóstureyðingar, stofnfrumurannsóknir og klónanir.

Þetta er svipað og umræðan um gervigreind, hvenær getur eitthvað kallast gervigreind? Eru vasareiknar með gervigreind? Tölvur? Skáktölvur? O.s.frv.

Mín skilgreining á lífi fælist í efnislegri einingu sem gæti fjölfaldað sig (á einn eða annan máta - veirur væru þannig taldar með), þ.e.a.s. að með ferli sem án einingarinnar væri ekki fyrir hendi yrði til önnur slík eining. Það mætti setja einhverjar takmarkanir á hversu líkt afkvæmið þarf að vera fyrirmyndinni (því mannsbörn eru jú ekki alveg eins og fyrirmyndirnar, og venjuleg efnahvörf skila myndefnum sem ekki eru alveg ólík hvarfefnunum). Ástæðan fyrir því að ég er efins um tölvuveirur er vegna þess að þær eru svo óstaðbundnar, og satt best að segja óreglulegar að ég er ekki viss um að ég geti kallað þær einingar. (Þær eru jú að vissu leiti bara rafeindir, dreift með “kerfisbundnu handahófi” á harða diska, geisladiska eða aðra stafræna miðla.) Það þyrfti kannski að setja upp líkindareglurnar (um lágmarkslíkindi afkvæmisins) fyrir skilgreininguna áður en maður gæti dæmt um það.

Ég kalla fyrirbrigðin “efnislegar” einingar því ég vil ekki útiloka neins konar líf - hvorki líf úr öðrum “lífrænum” efnum, né líf úr öðrum eindum en þeim sem við eigum að venjast.