Það er nú ekkert skárra heldur en kók. Meira að segja telja tannlæknar að goslausir og sykurlausir drykkir fari verr með tennurnar heldur hinir ;)

Þannig að það er voða lítill munur á goslausum og gos drykkjum.

mér finnst fullt af mat algjört sælgæti

Ekki andskot heldur möguleg viðbót.

Gætu verið “tilbúin” andleg einkenni. Frekar ólíklegt að efnið komist til skila svona rosalega snögglega. Möguleiki á að um andlega fíkn sé að ræða.

Satt, satt en ég myndi líka halda að Vitringur hafi líka eitthvað til sín máls að þetta gæti verið meira huglægt þ.e.a.s. að hann hafi einfaldlega búið til vandmálið og síðan sé það líka eitthvað blandað við koffín fíkn.


En að lenda í koffín fíkn er ekki gaman, hef lent í því og damm, þegar ég átti að minnka kók drykkjuna mína að það var bara pain, sem betur fer er þetta komið í samt stand. Langar ekki eins mikið i kók og áður. Síðan er það náttúrulega kaffi, mhmmm guðdómlegt.


En ef maður pælir aðeins í því ætli koffín sé ekki mesta ávanabindandi efni í heimi ef maður skoðar höfðatölu, liggur við að hvert einasta mannsbarn innbyrði eitthvað daglega sem inniheldur koffín.

Ég er viss um að ég myndi bara fá móral á lífstíll -> heilsa og örugglega ekki jafn vönduð og góð svor eins og frá Damphir

En ég geri mér fyllilega grein fyrir að ég er kókisti. Ég drekk um 1-1.5lítra á dag (2-3dósir) Ég fæ fráhvörf eftir heilann dag af kókleysi og byrjar það bara með löngun í kók sem ég svala vanalega strax.

Ég þamba ekki kók, það tekur mig svona 10mínútur að klára eina dós nema með mat.

Það sem ég skil ekki er stífleikinn einskonar krampi sem ég fæ í bakið þegar ég drekk of hratt eða of mikið.

Það sem ég get ímyndað mér er líkaminn að segja “já þetta var fínt að fá þetta sykur/koffeinsjokk en nóg er nóg!” og sykurinn og koffeinið sem áður rann um sömu æðar og var tekið opnum örmum er neitað veru á einhvern hátt og þessvegna kemur sársaukin.

Getgátur út í loftið en þetta er tilfinningin sem ég fæ.