Skemmtileg grein. Reyndar fannst mér gaurinn sem skrifaði vera eitthvað ofurpirraður út í hugvísindafólk, sem á það nú ekki endilega skilið. Ég hef oft hrist hausinn yfir því hversu asnalega fjölmiðlar fjalla um vísindi. Ég meina, komm on, vísindi fá litla klausu inni í miðju blaði á meðan einhver hjávísindi, augnhimnulestur eða eitthvað krappidíkrapp, fá heilsíðu.

Svo þoli ég ekki hvernig farið er með mína grein, sálfræði. Hver sem er tjáir sig fjálglega um að hann viti svo mikið um hugsun og hegðun mannsins, en þegar sagt er frá rannsóknum sálfræðinga er það annað hvort um eitthvað fáránlegt eða þá að ekki er einu sinni minnst á að rannsóknin hafi verið í sálfræði. Pirripirripirr.

Ég er sammála ýmsu þarna enda hef ég lengi verið á móti þeirri æsifréttamennsku um vísindi sem stunduð er í dagblöðum og sumum “vísindatímaritum” (t.d. Lifandi vísindi).

Ég er samt sammála því að hann sé fullósanngjarn í garð hugvísindanema (ég er jú sjálfur einn slíkur). Það eru ekki allir nemendur í hugvísindum illa að sér um vísindi og það eru ekki allir nemendur í hugvísindum sem vilja grafa undan vísindunum. Öðru nær. En svo ég sé nú sjálfur ósanngjarn (en fullyrði þó bara um eigin reynslu), þá hljómar greinarhöfundur eins og hann hafi hitt sömu bókmenntafræðinema og ég hef hitt…