ÉG skil ekki, ekki keypti ég mér íslenska diska áður en ég eignaðist minn fyrsta brennara…..

Þeir sem að eru ekki áskrifendur af netverjar.is póstlistanum þá skal ég stikla á stóru þar sem að þar er að fara fram:

Er nema von að maður spyrji, er þetta virkilega löglegt?

Ef ég kaupi diska á verði sem innihalda þetta stefgjald og skrifa á þá gögn
frá mér til einkanota, hvað verður þá um stefgjöldin?

1. [Má ég þá eiga vona á ávísun frá þessum háu herrum reglulega sem myndi þá
innihalda þau stefgjöld sem ég hef greitt fyrir þá diska sem ég nota til að
geyma persónuleg gögn á, veit það einhver?

Er þá ekki næsta skref að innheimta gjöld af floppy diskum sem og hörðum
diskum? Það er jú einn mátinn til að geyma gögn/tónlist á.]

2. [það er spurning hvort þetta væri löglegt gangvart Evrópu-sambandinu og
hvernig er með
erlenda höfunda eiga þeir þá ekki rétt á kökunni frá Stef.?]

3. [Sælir
Bretland er eina landið sem ég hef heyrt um sem hafnaði því að setja viðlíka
lög og þarna var gert.
Er ekki með þessu búið að segja jafnframt að maður megi afrita og dreifa
tónlist svo lengi sem það er á skrifanlegum miðli, maður er þegar búin að
greiða að þessu stefgjöld.
Mér finnst að félagsskapur eins og SUS eða viðlíka ætti að taka sér mótmæla
stöðu fyrir utan plötubúðir og dreifa diskum með tónlist, það er varla
ólöglegt þegar búið er að greiða af þeim stefgjöld.]

4. [Svona lög eru við lýði í Þýskalandi, og hugsanlega Kanada líka ef ég man
rétt. Og örugglega víðar. Það eru akkúrrat svona lög sem drápu DAT
spólurnar á sínum tíma - þetta er engann veginn ný hugmynd og það kemur
ekki mikið á óvart að íslenska ríkisstjórnin skuli apa þetta upp eftir
hinum. En þó þetta hafi oft verið reynt þá er ekki þar með sagt að þetta
sé góð hugmynd.]

5. [Þetta er athyglisverð hugmynd. Ef þetta yrði gert er alveg hugsanlegt
að þeir sem “pöntuðu” þessi lög myndu sjá að sér og átta sig á því
hversu kjánalegt þetta er. :-)

Þessi ólög bitna á öllum hugbúnaðargeiranum á íslandi - ég veit ekki um
neitt tölvufyrirtæki sem ekki notar geisladiska og skrifara við
eðlilega vinnu, hvort sem um er að ræða öryggisafritun (backup),
flutning fyrirferðamikilla gagna milli staða eða fjölföldun efnis sem
má fjölfalda á borð við Linux. Sumar netþjónusturnar fjölfalda sína
eigin diska fyrir nýja viðskiptavini og fyrirtæki á borð við Friðrik
Skúlason skrifa stundum diska með eigin hugbúnaði fyrir viðskiptavini.

Af hverju ættu þessir aðilar að vera að borga tónlistarbransanum á
Íslandi stefgjöld?

Svo er hitt - fyrst það er verið að setja verndartoll á geisladiska sem
geta borið jafnt tölvuefni og tónlist, eiga þá ekki hugbúnaðarfyrirtækin
rétt á sneið af kökunni? Eitthvað segir mér að það sé miklu meira stolið
af tölvuleikjum og Windows forritum heldur en lögum með Bubba. Getum við
sem skrifum hugbúnað þá átt von á ávísun frá Stef?

Loks má nefna að höfundalög taka það skýrt fram að það er LÖGLEGT að
taka afrit af tónlist og öðru sem maður hefur keypt. Maður má bara
ekki dreifa því - afritið á að tryggja mann gegn slysum sem upprunalegi
miðillinn gæti orðið fyrir. Þessi lög eru að setja samasemmerki milli
þess að afrita og útvarpa/dreifa, sem er einfaldlega rangt.]

Tekið af póstlistaumræðum <a href=“www.netverjar.is”>netverjar.is</a>