En það eru góð rök fyrir því hvar z á að vera, alveg eins og y og ý. Fer mikið eftir uppruna orðsins, held ég. Eins og íslenzka, ætti í rauninni að vera íslensdska, en í staðin fyrir ds kemur z. Með því að taka út z missum við einhvernveginn uppruna orðsins.

Mér finnst þetta vera mjög svipað og o með hatti ^ í frönsku, þar sér maður að þótt það sé bara borið fram eins og o var einu sinni s á eftir o-inu. Sem nýtist vel þegar maður er að skoða orðin. Dæmi: hopital (með ^ yfir o) sem verður einfaldlega hospital ef maður skoðar þá stafsetningu sem hefur einu sinni, og þá er auðveldara að skilja orðið.

Ef ég er að fara með rangt mál biðst ég bara fyrirgefningar, en þetta er allavega eins og ég lærði þetta.

Ísland - íslendska. Það er d í rótinni. Þess vegna þegar d-ið datt út kom z í staðinn. Með því að halda henni hefði maður séð þessa beygingu. En í staðin er eins og d hafi bara dottið út.

Æ, kannski er það bara af því ég hef áhuga á uppruna orðanna, en mér finnst pínu sorglegt að taka svona gamalt út.

Bætt við 2. september 2008 - 00:58
Meðan ég man, fyrir utan það að þetta var misnotkun á orðinu vangefinn, þá settirðu auka n þarna aftast í því orði.