Bráðum , hvernig sem Shakespeare began til aðlagast the hefðbundinn stíll til hans eiga tilgangur.

http://www.tranexp.com:2000/InterTran?url=http%3A%2F%2F&type=text&text=Soon%2C+however%2C+Shakespeare+began+to+adapt+the+traditional+styles+to+his+own+purposes.&from=eng&to=ice

:þ

Fljótlega fór Shakespeare hinsvegar að laga hinn hefðbundna stíl að sínum eigin notum?

neei ég veit ekki…. gildum? Bleh..

Ég myndi ekki flotta þetta undir “mjög létt” en hvað um það.

Shakespeare fór hinsvegar fljótlega að aðlaga hefðbundna stíla að eigin notum.

Svolítið erfitt að þýða “purposes” í þessarri setningu.. Þarft ekta enskuproffa til að fá það 100% rétt, held ég.

Shakespeare notaði, sérstaklega, í leikritum eins og Hamlet, persónusköpun sem part af söguþræðinum þannig að ef að aðalpersónan væri á einhvern hátt öðruvísi, myndi söguþráðurinn breytast algjörlega

Soon, however, Shakespeare began to adapt the traditional styles to his own purposes.

Fljótlega byrjaði Shakespeare hins vegar að aðlaga hina hefðbundnu stíla til að hæfa sínum eigin tilgangi.

Specifically, in plays like Hamlet, Shakespeare “integrated characterisation with plot,” such that if the main character was different in any way, the plot would be totally changed

Já og í þessu er ég sammála aggisu(Y)

Svolítið seint, en samt:

Soon, however, Shakespeare began to adapt the traditional styles to his own purposes.

>Fljótlega fór Shakespeare þó að aðlaga hefðbundinn stíl í eigin þágu.
—

Specifically, in plays like Hamlet, Shakespeare “integrated characterisation with plot,” such that if the main character was different in any way, the plot would be totally changed.

(hér væri reyndar gott að hafa aðeins víðara samhengi með held ég, en reynum samt)
>Einkum þó, í leikritum eins og Hamlet, samtvinnaði Shakespeare persónusköpunina við söguþráðinn, þannig að ef aðalpersónan var á einhvern hátt öðruvísi, varð söguþráðurinn að sama skapi allt annar.