3 tímum??? Ég hefði ekkert á móti því að geta lesið bækur á 3 tímum (sérstaklega þessar hundleiðinlegu skólabækur, og þá sérstaklega dönsku bækur :/)

sko 1. finnst mér best með bók nr. 3 en samt eru allar bækurnar auðvitað tær snilld.

Af fenginni reynslu þá er lítið gaman að ræða bækur við fólk sem stundar hraðlestur,, það getur kannski haldið þræðinum en allar pælingar og vangaveltur um söguna fara yfirleitt fyrir ofan garð og neðan hjá hraðlesurum,,,

Ég les bækur sem eru vel skrifaðar (eins og tolkien bækurnar) á löngum tíma, og ég smjatta á hlutunum meðan ég er að lesa þá,, en ef ég er að lesa einhverja léttmetisbók þá á ég það til að hraðlesa hana,,,

Sagan er viss hlutur í góðri bók, en það sem liggur á bakvið söguna er það sem gerir góða bók að frábærri bók að mínu áliti…

Að mínu mati eru þessar bækur bestu bækur sem ég hef lesið og eins og sumir hérna les ég mikið. Ég get líka lesið hratt og er judas, ég skil baa ekki hvernig þú tímir þessu :) maður missir af öllum smáatriðum

Ég get ekki stillt mig að leggja nokkur orð í þennan ágæta belg. Ég hef lesið Hrigadróttinssögu nokkuð oft, 3-4 sinnum á íslensku og 1 sinni á ensku. Svo hef ég líka lesið Hobbitan alloft á báðum málum, og svo Silmerillinn, en bara á íslensku. Rúsínan í pylsuendanum er sú að ég á þær allar, þ.e. Silmerillinn, Hobbitan og Hrigadróttinssögu.

Ok, þetta var svona smá formáli, til að sína úr hvaða átt ég kem.

Eftir allar þessar lesningar mínar á verkum Tolkiens þá hef ég komist að því að hann var snillingur með penna í hönd. Að vísu sá ég það strax eftir fyrsta lestur, en hinir síðari hafa styrkt mig í þessari trú. Ég hef líka komist að því að (mínu mati) hann er betri á íslensku. Þetta stafar ekki af því að ég sé lélegur í ensku og skilji hana ekki vel (því að ég geri það) heldur er ég á þeirri skoðun að Hringdróttinssaga hafa átt að vera skrifuð, lesin og túlkuð á íslensku. Skoðun mína byggi ég á því að Tolkien var mikill áhugamaður um íslenskar fornsögur og norræna goðafræði og byggði hugmyndir sínar í Hrigadróttinssögu að miklu leiti á þeim.

Af hverju skrifaði hann Hringadróttinssögu þá ekki á íslensku myndu sumir spyrja. Þar koma einföld hagfræðisjónarmið til sögunnar. Það er augljóst að slík bók hefði varla selst vel í Bretlandi, skrifuð á tungumáli sem örfáir þar kunna. Það er líka ljóst að bók sem er þýdd nær yfirleitt ekki alveg öllu því sem sagt er á frummálinu. Sumt glatast í þýðingu, eins og sagt er. Þetta virðist íslenska þýðandanum alveg hafa tekist að forðast. Þýðingin er slík snild, að ekkert virðist hafa glatast. Hann/þeir eiga hrós skilið. (Mér er ómögulegt að muna hvað hann/þeir heita í svipinn)

Mér finnst enginn bók annari fremri. Silmerillinn er reyndar þyngst, ef svo má að orði komast, og ég mæli ekki með því að fólk lesi hana á undan hinum. Hobbitinn er ,,skemmtilegust'' þannig séð, enda er hún ævintýri, skrifuð fyrir börn á sínum tíma, og ber þess glögg merki, án þess þó að hún lýði neitt fyrir það. Hringadróttinssaga er líka á sinn hátt ævintýri, og mjög skemmtileg sem slík. En í henni er líka að finna ýmsa undirtóna, sem ég a.m.k., heimfæri við ástandið í Bretlandi og í heiminum á þeim tíma sem hún var skrifuð. Kannski er ég bara að sjá/skynja einhverja vitleysu, en það breytir því ekki að skáldverk Tolkiens eru án efa þau sem allir þeir sem skrifa fantasíur/ævintýri þurfa að bera sig við.

Enn sem komið er hafa ekki komið fram margir sem nálgast stall Tolkien, en þó hef ég fundið einn. Hann fer að mörgu leiti fram úr Tolkien, að því leiti að ég hef aldrei lesið neitt sem er eins lifandi og sá heimur sem Robert Jordan hefur skapað í seríunni Wheel of Time. Ef þið eruð aðdáendur Tolkien, eða bara vel skrifaðra bóka þá eru þessar bækur eitthvað sem þið ættuð að kíkja á. (Vá, þetta er rosalega sölumanslegt (c:)

Puttarnir eru orðinir blóðhlaupnir af öllu þessu pikki, svo ég læt staðar numið hér í bili.

Konráð B.

Það er nú ekki erfitt að lesa fyrstu kaflana í Hringadróttinssögu. Maður er svoddan bókaormur, og þá lætur maður lítið stoppa sig þegar maður er byrjaður á annað borð.

Frábæ