Mér finnst svo sem ekkert að því að fara í ljós og hafa smá lit, þó mér finnist eiginlega fallegra að hafa hann ekki mikinn og vera bara með þinn náttúrulega lit. Það virðist oftast fara fólki best.

En ég er að gagngrýna þennan appelsínugula lit sem fólk virðist oft vera að fá með þessum brúnkuspreyi eða kremum mér finnst óhugnalegt að horfa upp á appesínugult fólk, ég þarf að passa mig að hlæga ekki af því, eða benda þeim á hversu hræðilegt það er. Og það var oft frekar erfitt þegar ég vann í snyrtivöruverslun.

Sumt fólk virðist ekki getað notað neinar vörur án þess að fá þennan lit á meðan aðrir verða fallega brúnir af sömu vörunni. En ég skil ekki hvernig fólk getur horft í spegilinn og verið sátt við að vera á litinn eins og brennd appelsína, jafnvel það sátt að það sé að taka þátt í fegurðarsamkeppni.

Ég skellti þessu með rasisman inn í gríni. En ég veit hvað þú meinar með þessa fordóma gagnhvart okkur hvíta fólkinu, ég var á sólarströnd í 2 vikur og samkvæmt mínu normi þá var ég frekar brún og frískleg þegar ég kom til baka. Kona sem ég var að vinna með hafði samt orð á því að það sæist ekkert á mér, spurði hvort ég hefði bara hangið inn á hótelherbergi. Ég brosti og spurði hvort hún hefði ekki séð mig áður en ég fór út og sýndi henni bikinifarið eftir ströndina. Hún varð kjaftstopp.

En það sem er að fara í taugarnar á mér við þetta er þessi hrillilegi litur og það á að vera flott. Síðan eru gullfallegar stelpur með komplexa yfir því að vera hvítar. Á meðan sumar dökkar konur ganga það langt að kaupa sveppakrem til að lýsa upp húðina sína. Og þær alveg eins og þær hvítu jafnvel gullfallegar fyrir. Þetta er svo ónáttúrulegt, mér finnst asnalegt að sjá gaura sem eru allt of tanaðir og gæti aldrei fallið fyrir þannig gaur.