“Þegar fólk er að keppa í íþróttum eða öðru slíku þá er það að láta meta sig út frá e-u sem það hefur gert..ekki út frá því hvernig það lítur út og það er stór munur þar á.”

Ástæðan fyrir því að ég tók íþróttirnar sem dæmi um svipaðar aðstæður er sú að það er margt sameiginlegt með fólki sem fer illa út úr því að keppa í íþróttum og fólki sem hefur farið illa út úr því að keppa í fegurð, t.d lyfjamisnotkun og það að báðar tegundirnar af keppnum geta farið mjög illa með sjálfstraust keppenda og orðið að óeðlilegri þráhyggju.

“Þetta mál er miklu alvarlegra en þú gefur í skyn. Þegar fólk er að keppa í e-u sem byggir á hæfileikum þá getur það bætt sig eða fundið sér e-ð annað sem það stendur sig betur í. Þegar verið er að keppa um útlit þá snýr málið öðru vísi við. Það er verið að dæma þig út frá útliti og það er e-ð sem er ekki svo gott að stjórna.”

Ef að einhver fer út í það að keppa í fegurðarsamkeppni þá eru allar líkur á að þeirri manneskju hafi oftar en einu sinni verið bent á að hún líti vel út og hefur þess vegna einhverja ástæðu til að halda að hún eigi möguleika á sigri. Ef svo er ekki þá myndi sú sama manneskja líklega finna sér eitthvað annað til að keppa í, eitthvað sem hentar henni betur, eitthvað sem hún hefur hæfileika í eða getur æft sig í.

“Það er verið að dæma þig út frá því hvernig þú ert af guði gerð/ur. Það er rangt.”

Málið er að keppendurnir VITA að það er verið að dæma þá eftir útlitinu, en vilja samt taka þátt. Hver ert þú þá að segja þeim að það sé rangt?

“Það fólk sem ég hef séð fara illa út úr þessu er fólk sem hefur verið ánægt með sig áður en allt í einu er bent á það og sagt að það sé ekki nógu flott. Þetta eru sorgleg dæmi og þú ættir að kynna þér þau áður en þú talar um þetta á þennan hátt.”

Ef þetta fólk fór ánægt með sig í fegurðarsamkeppni, var bent á að það væri ekki nógu flott, þ.e. vann ekki, og fór illa út úr ÞVÍ þá hefur það ekki farið í keppnina með réttu hugarfari. Þegar maður fer í keppni þá verður maður að gera sér grein fyrir því að miklar líkur séu á að maður vinni ekki frekar en að fara í keppni viss um sigur og láta það eyðileggja sjálfstraustið þegar maður tapar, það er það sem ég á við með að sjálfstraust keppendanna sem fara illa út úr fegurðarsamkeppnum sé vandamálið.

Svo ég haldi áfram að benda á hliðstæður í íþróttum: Nýlega sagði systir mín mér frá því að skólafélagi hennar færi núna reglulega í miklar læknisrannsóknir eftir að æfingafélagi hans lést af völdum hjartasjúkdóms sem hann fékk af steranotkun. Þeir voru báðir að nota stera til að bæta árangur sinn í íþróttum, voru ekki nógu sterkir þannig að þeir notuðu hættuleg lyf til að reyna að bæta árangurinn. Auðvitað er það þeim að kenna og þeirra litla sjálfstrausti hvernig fyrir þeim er komið, og væri það barnalegt að halda því fram að keppnisíþróttir væru af hinu illa af því að strákurinn lést.

Ekki einu sinni brjóst á henni þessari !
Hvar endar þetta, dragdrotningum ?