Sammála Jessalyn, ég mundi ekki hika við að gera eitthvað í málinu.
Talaðu endilega við foreldra hennar og láttu þau allavega vita af ástandi hennar og segja henni að hún getur leitað sér hjálpar. Einnig ef þú gerir ekkert getur komið fyrir að hún verður það veik að hún gæti aldrei læknast almenninleg og þá færð þú kannski ótrúlega sekktarkennd, sem er ekki gott.
Eitt elpi á dag er ekki neitt. Miðað við þetta tel ég vinkonu þína vera með bulimiu/anorexíu, sem er alls ekki gott.
Endilega gerðu eitthvað í þessu áður en allt fer í eintóma vitleysu!

Með baráttukveðju með að vinkonu þinni mun batna..
Kv. sólin sem finnst best að borða mmmmm=)

Af hverju ætti hún ekki að þora að koma á huga? Hver veit nema vinkona hennar veit bara ekki neitt um hvað hún heitir hér.

já ég veit hvað vinkona þín er að ganga í gegnum. Ég hef lent í þessu sjálf og mæli meðþví að þú talir við foreldra þína og biðja þau um að láta foreldra ehnnar vita ef þú treystir þér ekki til þess sjálf. Ég hef þurft að þola það að vera inná Bugl og er það ekkert svakalega spennandi. Þetta er sjúkdómur og þetta nákvamlega sem þú ert að segja að hún borða tvær skeiðar af skyri er meira en bara byrjun. Síðan fer þetta útí það að borða ekki neitt.
Trúðu mér þetta er ekki spennandi og Þú verður að fá stuðning því þetta er ekki auðvelt fyrir þig heldur.
Vonandi gengur þetta vel.

Já hún á heima frekar langt frá mér 30 mín keyrsla.. þannig að erfitt er að fara heim til hennar…:/

ég held að flesta langi auðvitað mest til að öskra á fólk sem það þekkir og er með átröskun. Enda getur manni fundist þetta óþolandi. Hins vegar verður maður að setja sig í þau spor sem sjúklingurinn er í. Reyna að skilja brenglaða hugmynd viðkomandi um sjálfan sig og líkamsvöxt en það er samt næstum óhugsandi fyrir heilbrigða manneskju að gera sér grein fyrir því hvernig hann hugsar um sjálfan sig og hvernig honum líður.
Sjúklingurinn sér alls ekki að hann lítur ekki vel út á venjulegan mælikvarð og skilur alls ekki að hann verður að borða, hann vill allavega ekki skilja það og vita það…

Yfirleitt byrjar þetta þannig að viðkomandi líður illa með sjálfan sig (bara eins og flestir finna sér eitthvern galla sem kannski enginn annar tekur einu sinni eftir) en verður of upptekinn af því, hugsar bara um það og ekkert annað.. líður bara verr og verr eftir því sem hann glápir lengur á sig í speglinum.
En svo fer hann að stjórna því hvað hann lætur ofan í sig, stundum líka hvað fer út, og minnkar alltaf næringaskammtinn, líður vel með að geta stjórnað því og vill alls ekki hætta.

Þess vegna finnst sjúklingnum kannski gott að vera með sjúkdóminn, (veit það kannski innst inni að eitthvað er að) því hann getur haft stjórn á þessu, en vill alltaf herða meira, stjórna meira. En það sem sjúklingurinn áttar sig ekki á er að þetta byrjaði ekki þegar hann fór að skerða matarskammtana eða æla, heldur þegar hann fór að hugsa of mikið um þetta, varð upptekinn af þessu og byrjaði að líða illa.

Ég vil samt taka það fram að ég er enginn sérfræðingur í þessum málum, ég hef bara mikinn áhuga á þessum sjúkdómum því mér finnst þeir alvarlegir og fólk eigi að vera meðvitað um þá. Þetta sem ég hef skrifað sem svör við greininni er bara það sem ég hef lesið og reyndar skrifað ritgerð um…

gleymdi að skrifa…
hins vegar held ég að það sé rétt að hvetja hana alls ekki áfram og ekki hrósa henni fyrir það hvað hún lítur vel út!

Þú getur ekki sýnt anoraxiu sjúklingi að hann sé mjór en ekki feitur! ef að hann lítur í spegil þá sér hann sig feitan! hann sér sig ekki eins og hann er, hugurinn er orðinn brenglaður. en samt…veit ekki hvernig það er ef viðkomandi er á byrjunar stigi…