Ég elska suma hunda og líf mitt hefði verið mun verra ef ég hefði aldrei þekkt hunda.
Jesús er kannski ekki eini frelsarinn, þó einhverjum finnist það þarf það ekki að vera rétt. En reyndu að segja það við þá sem halda að hann hafi bjargað lífi sínu, fyrrverandi alka og svona.
Hundar björguðu já lífi mínu á ákveðnum tíma á vissan hátt.
Reyndar borða ég ekkert kjöt yfirhöfuð, en ég er víst sá sérvitrasti á því sviði sem margir hafa kynnst.
Ég er bara reiður maður að fá útrás fyrir tilfinningar sínar, maður sem væri líklega enn reiðari hefði hann aldrei þekkt hunda.
Reyndu að segja einhverjum trúlofuðum að þessi gella sé ekkert sú eina rétta endilega þó honum finnist það.
Tilfinningar á borð við þær sem hann finnur taka engum rökum og hafa aldrei gert.
Ég mun alltaf elska dýr og sérstaklega hunda, gæti ekki hugsað mér að borða flest þeirra og þannig er ég bara að eðlisfari.
Það er eflaust ekkert rökrétt við það en mínar tilfinningar eru minn sannleikur og hingað til hefur hann engan skaðað.
Nema þá stundar-tilfinningar sem liðu hjá.
Ekki þær sem hafa alltaf fylgt mér.
Ég er bara reiður maður sem elskar hunda.
Ef einhverjum finnst það ömurlegt og hallærislegt er mér bara alveg sama.
Ég er svona.
Svo er sannleikurinn afstæður jú, jú, jú, jú.
En var ekki bara hluti af menningu Rómverja að skemmta sér við að horfa á menn borðaða af ljónum?
Var ekki bara eðlilegur hluti af menningu sumra ættbálka að borða mannakjöt, eða svo er sagt?
Er ekki bara eðlilegur hluti af Kínverskri menningu að bera út stelpur, afþví það má bara eignast eitt barn og sonur þykir líklegri til að sjá vel um foreldra sína í ellinni?
Var ekki bara eðlilegur hluti af menningu Íslendinga að drekkja óléttum konum sem gátu ekki feðrað börnin sín?
Var ekki bara eðlilegur hluti af menningu Íslendinga að ef einhver kallaði ættingja þinn ljótum nöfnum varðst þú að fara og drepa viðkomandi eða vera álitinn landeyða?
Er sannleikurinn ekki svo afstæður?
Ný-öld, allir svo frjálslyndir, allir vinir allra, enginn að gagnrýna neitt?
Ég trúi ekki að þetta sé svona nei, sumt finnst mér rangt.
Mér finnst rangt að skemmta sér við að horfa á menn drepna þó Rómverjum hafi þótt það eins eðlilegt og bíóferð.
Mér finnst rangt að bera út stelpur.
Mér finnst rangt að drepa einhvern bara afþví hann kallaði frænda minn looser eða sagði að hann væri í ljótum jakka!
Sumum hefur þótt allt þetta sjálfsagt og þykir enn.
Ég get svo sem ekki sannað að svo sé ekki.
Enginn VEIT hvað er satt.
En það sem mér finnst satt finnst mér satt.
Og mér finnst ljótt að borða hunda, og reyndar öll dýrin.
Sérstaklega hunda reyndar, vegna þess hve mjög menn geta tengst þeim, svo það er orðið skuggalega nálægt því að drepa menn.
Menn tengjast yfirleitt ekki á sama hátt sniglum eða kjúklingum á sama hátt, ekki það að ég borði það.
Ég er bara reiður maður sem leyfi mér að vera reiður yfir því sem mér sýnist, þegar mér sýnist, á þann hátt sem mér sýnist, og að þusa á netinu drepur nú varla neinn.
Ef menn halda hunda eins og gæludýr, þá er afar eðlilegt að tengjast þeim. En ef farið er með þá á svipaðan hátt og t.d. svín eða kindur þá er lítill munur á. Fólk tengist reyndar svínum og kindum og öðrum húsdýrum - man eftir sögu sem mamma sagði mér, frá því að hún var í sveit sem barn, þegar heimalingurinn, sem hún hafði leikið við allt sumar var drepinn og etinn. Og bóndi sem foreldrar mínir þekktu aðeins var alltaf dálítið súr yfir því að senda kindurnar í sláturhúsin, og hann hefði væntanlega frekar viljað geta fengið sér aðra vinnu (og það er ekki hlaupið að því þegar maður hefur rétt svo klárað grunnskóla, á þrjú börn og er orðinn eitthvað um 40-50 ára).
Sannleikurinn er ekki alltaf afstæður, bara stundum. Sumt kann að vera satt fyrir einum en rangt fyrir öðrum - t.d. það, hvort einhver tiltekin manneskja sé sú fegursta í öllum heimi eða ekki. Annað getur hins vegar ekki verið annað en satt, eins og t.d. 2+2=4 eða 3*4=12.
Annars er ágætt að sjá að þú ert ekki einn af þeim sem hneykslast ósköpin öll á því að fólk skuli borða hunda, en úðar í sig beikoni og kótilettum við hvert tækifæri. Það er svo ekkert ömurlegt eða hallærislegt að elska hunda, a.m.k. ekkert frekar en að elska ketti eða menn. Það kann hins vegar að vera raunin, þegar upp er staðið, að það sé virkilega halló og ömó að elska.<br><br>Þorsteinn.
0